Terug naar overzicht

Choicez.nl

Chantal van den Berg

24/04/2011 - Een gesprek over de liefde, relaties, succes en spiritualiteit.

Chantal gaat in gesprek met Geert Kimpen (auteur van o.a. de Kabbalist), getrouwd met Christine Pannebakker (auteur van o.a. ‘Vrouwen Power') en vader van dochter Zonneke  van 8

Geert over Geert

Ik ben geboren op warme september dag, Het is waarschijnlijk een stressvol moment geweest voor mijn  moeder omdat dit voor hun werk in de boekenwinkel de drukste maand was. Scholen zouden weer beginnen. Een bevalling kwam nu niet echt uit. Ik ben het 3^e kind in een gezin met drie kinderen, boven mij een broer en een zus. Mijn jeugd was de eerste 10 jaar erg gelukkig.  Mijn ouders waren druk met onze boekenwinkel . Ik was een vrolijk en open kind. Ik fietste wel vrolijk door het leven heen Na een jaar of tien keerde dat om naar een heel gecompliceerd, met zichzelf overhoop liggende jongeman.

Ik had het gevoel anders te zijn. Naarmate mijn identiteit zich meer ontwikkelde werd dat mij steeds duidelijker. Ik zat tot mijn 15^e op een jongensschool, voetbal was natuurlijk helemaal hot onder de jongens. Maar ik had daar talent noch interesse in. Ik hield meer van theater en poëzie, in hun ogen was dat nichterig.

Daarnaast heb ik ontzettend geworsteld met het geloof, ik heb daar altijd veel vragen over gesteld en niet altijd bevredigende antwoorden op ontvangen.

En natuurlijk waren er er dan ook nog de meisjes die mijn leven bemoeilijkte. Dat was een groot probleem!

Op de Rooms Katholieke jongenscollege leerde ik dat wij, jongens, smerige wezens waren en vrouwen waren Godinnen. Dat werd door de leraren verteld. Onze leraren waren geen pastoor. Ze waren wel getrouwd,  Seksuele voorlichting vertelde ons dat het de grote gunst seks was. Als je getrouwd was mocht je blij zijn als je een keer per jaar seks had met een vrouw. Maar daar moest een heel ritueel aan vooraf gaan en dan heel misschien was een vrouw bereid om die smerigheid van zo'n man over zich heen te krijgen. Hoe kon je haar  als man waardig zijn?

Ja, de meisjes.... Pas na mijn 15^e begonnen ze onderdeel uit te maken van mijn wereld. Meisje waren voor mij een groot mysterie voor mij, dat waren godinnen, buitenaardse wezens, die ik alleen met ontzag kon aanstaren. Ik kon er geen gesprek mee voeren, ik was ziekelijk verlegen. Achteraf lach ik erom maar toen ging ik dood, ik had geen idee hoe ermee om te gaan. 

Met vallen en opstaan leerde ik en  groeide ik op. Ik leidde een leuk leven ik werkte als theater regisseur. Ik werkte erg veel en hard en deed eigenlijk heel veel dingen die ik niet meer leuk vond. Toen Zonneke, mijn dochter, werd geboren raakte ik zo geïmponeerd door de wijsheid en kracht die ik in haar ogen zag. Ik voelde heel sterk dat ik haar de ruimte wilde bieden om haar hart te volgen en dat ik wilde bijdragen aan dat waarvoor zij hier is gekomen. Tegelijkertijd besefte ik haarscherp dat ik mijn eigen hart zelf helemaal niet volgde. Hoe kan ik het dan tegen haar zeggen? Als ik het zelf niet leef?

Toen heb ik het roer om gegooid en heb ik besloten ik ga het doen. Ik ga een boek schrijven! Ik wist alleen nog niet waarover terwijl ik bezig was met het vinden van het onderwerp, kreeg ik natuurlijk de ene lucratieve opdracht na de andere aan geboden, alsof het universum wilde testen of ik wel echt voor mijn hart gekozen had.

Het onderwerp vond mij en in 14 maanden heb ik de Kabbalist geschreven.

 Natuurlijk waren er wel angsten. Ik was ook erg naïef. Ik had geen idee hoe lang ik erover zou doen om een boek te schrijven, zou ik dat allemaal wel redden? En de financiën dan? En Zonneke? Wat nou als..... ? Ja de angst was er, maar de wens was groter.

Momenteel ben ik bezig met het boek ‘Rachel en het mysterie van de liefde,'  Het onderwerp ‘de liefde' fascineert mij nog steeds enorm. Ondertussen brengt ze geen verwarring meer. De tijd was voor mij gekomen om een mooi liefdes verhaal te schrijven met wetmatigheden en inzichten over de liefde.  Dit had twee redenen.

 Na de Kabbalist heb ik de geheime Newton geschreven, een boek waarin ik wilde aantonen hoe wetenschap en spiritualiteit eigenlijk een het zelfde ding zijn. Dat dat nu twee gescheiden werelden lijken waarbij je enerzijds de zwevers hebt en anderzijds de rationalisten. Door middel van Newton in wiens tijd dat spiritualiteit en wetenschap nog een geheel was, wilde ik dat vertellen. Dat was een ontzettende mind kwestie, al wilde ik het over de spirituele kant hebben, dat kun je niet los zien van de harde wetenschappelijke kant. Ik moest letterlijk de grenzen van mijn eigen intellect verkennen om te snappen wat Newton op dat gebied voor elkaar gekregen . Ik heb sowieso geen talent voor wiskunde en ik heb zo'n twee jaar lang ontzettend in mijn geest geleefd daardoor.

 Dus ik had een enorme behoefte aan een boek vol passie en hartstocht en een lijf en vrijen als tegenwicht voor die twee jaar in mijn hoofd te zitten. Dat was mijn persoonlijke reden, van ik wil nu echt over liefde, hartstocht en relaties gaan schrijven.

 De tweede reden is dat ik zoveel mensen ontmoet die single zijn en dat ik denk hoe is dat in Gods naam mogelijk? Dat ik hoop dat ze geïnspireerd worden niet meer in de vallen te trappen waar ze zo lang in trappen.  De liefde overkomt je niet, je bent geen speelbal van je emoties. Liefde is ook een keuze.

 Ik geef heel veel lezingen in het land en ik vraag altijd wanneer mensen hun boek laten signeren; ‘Goh, wat is uw grootste wens?'  En dan staat altijd in de top 3, stipt op 1 een zielsverwant.  De meeste bezoekers van mijn lezingen zijn vrouw, niks mis met die vrouwen. Hoe is mogelijk dat ze geen liefde weten te vinden?

Geert over de Liefde en Relaties, de Man en de Vrouw

Wat ik heb ontdekt waarom die vrouwen geen zielsverwant vinden is dat het voor hun helemaal niet duidelijk is wat een zielsverwant dan wel niet is. Want wat is het criterium om je wel of niet aan iemand te binden?  Dat wordt vaak beantwoord met zulke algemeenheden en oppervlakkige zoektermen als het ware zoals; hij moet van strandwandelingen houden, rode wijn bij de openhaard drinken. Dan denk ik wat een bullshit! Dat kun je met iedereen. Dat is niet wezenlijk. Dat is niet waar het omgaat. Het kan een aantrekking hebben maar het is niet iets dat mensen bij elkaar brengt en houdt. Dat gebeurt door veel wezenlijkere zaken. Zoals dat je dezelfde  idealen hebt, dezelfde hogere levensmissie voor ogen hebt, als je werkelijk verliefd op iemand bent dan is het kenmerkelijk dat je uren, nachten kunt praten. Je hangt aan elkaars lippen. Dat je bijna adem te kort komt van enthousiastme, allemaal ‘toevalligheden' die bij elkaar komen, overrompelt zijn  van de magie van de ontmoeting. Je ziet elkaars grootste ideaal, je ziet het in de ander en je komt bij elkaar om het te worden.

Verliefdheid is geen lust. Lust voor mij heeft met dat chemisch proces in de hersenen te maken de aantrekkelijkheid, de geur een bepaald type, iets instinctmatig, iets dierlijks dat honden ook bij elkaar voelen.

Het is onzin dat tegengestelden bij elkaar passen, het zijn juist de gelijkgestemde die bij elkaar passen. Twee mensen die perfect van elkaar aanvoelen wat de ander in wezen, in essentie is. Dus als het puur lust is dan brandt het op, je voelt je ontzettend leeg, je hebt onwijs gesekst dus je bent moe natuurlijk maar ook moe van alle ruzies die bij zo een relatie horen.  Je hebt niks te delen met elkaar, steeds in strijd het enige dat er wezenlijk is, is die lichamelijke aantrekkingskracht. Dat kan fantastisch en heerlijk zijn maar diep in jezelf weet je dan wel; dit is het dus niet.

 Uiteraard lopen verliefdheid en lust door elkaar heen. Je kunt erachter komen of het verliefdheid of lust is, door de lust uit te stellen. Wat er nu gebeurt is dat men op de eerste avond van de date al met elkaar in bed duikt. Of op zijn minst de tweede of derde avond. Mannen verliezen snel hun aandacht want goh, voor jou 10 andere met dat hele internet daten is het veel te gemakkelijk geworden en vrouwen zijn voor mannen geen uitdaging meer.

 Anno 2011 lijken vrouwen een beetje doorgeslagen. Je mag het man -vrouw spel niet meer spelen. Wanneer je als man een deur voor een vrouw open houdt krijg je als opmerking ‘dat kan ik zelf ook wel'. Wij mogen niet meer hoffelijk zijn. Het hele spel is eruit gehaald wat juist de jus geeft en het leven ook heel leuk maakt. Waarin je beiden wel in een soort van ‘traditioneel' patroon zit maar dat vreugde geeft het hof maken, de dans. Emancipatie heeft hier de plank misgeslagen  De man is de weg kwijt kwijt. En de vrouw ook.

Neem onze buurman. Toen hij net gescheiden was, was hij heel serieus op zoek naar een relatie. Hij wilde zich echt opnieuw verbinden. Totdat hij internet ontdekte. Hij plaatse zijn profiel, dezelfde avond had hij en volle inbox met vrouwen die wel graag met hem wilde daten. De meeste waren bereid om op de eerste avond met hem naar bed te gaan. Hij had geen reden meer om moeite doen, als zij een beetje lastig is, dan delete. De volgende staat al aan te schuiven Vroeger moest je er als man op uit, want ja, vrouwen kwamen niet aanbellen. Tegenwoordig wel, ze komen ze in grote hoeveelheden in je mailbox terecht. Je verliest het respect voor het vechten voor een vrouw. Een man wil toch ook wel het gevoel hebben van  Yes! Ik heb haar veroverd. Dat is het ouderwetse dat we hebben weggegooid maar wat toch wel heel spannend en bijzonder is.

 Mijn gulden tip voor alle singles is ga nooit met elkaar naar bed in de eerste maand!

 Is hij dan nog steeds spannend genoeg om af te spreken? Als je denkt eigenlijk niet de avond is saai zonder dat er seks en of alcohol bij komt, dan is het hem duidelijk niet.  Dan heb je misschien wel spijt dat je geen seks hebt gehad, maar je hebt jezelf gered van weer een paar maanden in de illusie leven dat je weer eens een zielsverwant hebt ontdekt.

Kijk naar je relaties en verbind conclusies aan je ervaringen, je kunt je niet als kip zonder kop in relaties blijven storten. Het wezenlijke is ‘wat bindt ons?' waar word je wakker van, waar gaan je ogen van blinken, hoe zie je jezelf over een aantal jaren, wat zijn je idealen en komen die overeen met de mijne. Zo niet, leave it! Relaties is iets wezenlijks vooral voor de man. Door de vrouw ontdekken we onszelf. We kunnen ons allemaal God wanen in ons eigen wereldje, maar juist in confrontatie met iemand anders die terug zegt en spiegelt ontwikkel je als mens.  Ik geloof dat je uiteindelijk met het single leven jezelf,  als man, te kort doet.

Ik denk soms dat je beter een kut relatie kunt hebben dan geen relatie. In een kut relatie kom je jezelf tenminste nog tegen en word je uitgedaagd op pijnlijk niveau.  Voor mannen geldt hoe langer ze single zijn hoe groter ze zichzelf wanen. 

De vrouwen bieden zich aan. Die mannen hebben geen enkele toetsing meer aan de waanbeelden die ze hebben. Zodra een vrouw in hun ogen een beetje moeilijk of kritisch doet, dan zijn ze weg. Wanneer je in het dagelijks leven niet meer getoetst wordt aan je eigen kleinheid en je eigen grootheid dan ontwikkel je niet meer en word je een ongelooflijke narcist.

 Ik denk dat seksualiteit de kern is van veel. De grote gunst, van wel of geen gemeenschap die de vrouw de man verleent dat is een enorme machtsfactor voor de vrouw. Zij bepaalt hierin. Veel strijd tussen man en vrouw is denk ik hierop terug te voeren. In wezen doet de man alles om de vrouw te behagen, dat willen wij. Al het haantjes gedrag komt voort uit het willen imponeren van vrouwen. Uiteindelijk doen we alles om te laten zien van goh, kijk eens hoe mooi mijn veren zijn, dat is een positief ding. Het is een wezenlijke drang van de man. Als het goed is wordt dat, met de jaren der volwassenheid, specifieker en concreter en doe je dat voor een speciale vrouw en voor het gezin om voor ze te zorgen. Alleen heel veel mannen die maken die tweede stap niet en willen maar steeds die hele kippenren blijven behagen.

Man en vrouw communiceren ook anders. Vrouwen kunnen heel goed over hun gevoelens praten en ze verwachten van mannen dat mannen dat net zo goed kunnen. Terwijl vrouwen een groot talent hebben voor het ontrafelen en analyseren, mannen hebben dat niet. Mannen kunnen dat niet. Wij tonen onze liefde in handelingen, door te doen. Door bijvoorbeeld een keuken kastje op te hangen. Maar meestal is de reactie van een vrouw dan ‘he! Houd eens op met dat getimmer!' Ze heeft helemaal niet door de de man met dat getimmer eigenlijk zegt ik vind u een ongelofelijk lekker wijf en ik houd van u.

Als vrouwen moet je niet dezelfde communicatie talenten verwachten van een man, dat betekent niet dat zij niet hoeven te communiceren en alleen maar keukenkastjes moeten timmeren. Wanneer een man in een relatie weigert te communiceren doet de vrouw er goed aan de relatie te  verlaten. Communicatie is noodzakelijk.  Verwacht alleen niet hetzelfde verfijnde talent als dat jullie vrouwen bezitten. In een goede relatie valt het gesprek niet stil en wil je ook met elkaar in gesprek blijven. Natuurlijk moet een man praten met zijn vrouw. Als er geen gesprek is, is er geen relatie. Het is alleen niet zo'n uitgebreid gesprek als dat je met vrouwen kunt hebben jullie kunnen uren praten over een detail dat zit niet in de meeste mannen. 

 nou....

Ik zie trouwens wel een nieuwe trend in spiri land. Er lopen daar een aantal hele slimme en heel gewiekste spirimannen met een enorm vocabulair rond . Dat zijn mannen die weten dat vrouwen dat ongelofelijk graag willen dat getrut over gevoelens, daarin hebben die mannen een ongelofelijke softheid ontwikkeld en tegelijkertijd zijn het de grootste macho's die er rond lopen. Die mannen neuken dat hele spirituele vrouwen wereldje rond en die vrouwen zijn allemaal enorm verliefd. Die mannen hoppen van bloem naar bloem. Die vrouwen voelen zich helemaal gehoord, en erkend in hun zijn en in hun spiritualiteit  en twee maanden later hopt die o zo spirituele man weer verder. En die wereld is klein. Hoe kan het dat die vrouwen de conclusie niet trekken van de nieuw soort player? Spiriplayer? Ik merk soms bij vrouwen dat een man ook een doel is. De eerste de beste die in ‘aanmerking' komt daar worden ze op verliefd. Het doel is een man om niet meer alleen te zijn. Geen zielsverwant.  Dat werkt niet.

Wanneer een relatie niet meer stroomt. Omdat je eigenlijk nooit echt het grote ideaal met elkaar hebt gedeeld, maar omdat er andere dingetjes waren waardoor jullie bij elkaar kwamen dan denk ik toch weg wezen. Wonden likken en doorgaan.

 Een relatie is werken en investeren het is niet evident om elkaar even aantrekkelijk te vinden als in het begin van de relatie. Voor de verbinding met elkaar moet je moeite doen. Dat vind ik zo mooi aan de sabbat. Daarin staat de man vrouw liefde binnen de relatie gekoppeld aan seks centraal. Vier de nacht alsof het je huwelijksnacht is. Die dans en het hofmaken begint in al de ochtend bij het opstaan, de hele dag leef je samen naar het moment toe, voed je het, vier je de liefde. Je moet je in elkaar en in het bedrijven van de liefde blijven verdiepen. Dit pad blijf je ontdekken met elkaar. Je probeert te blijven vernieuwen en elkaar te blijven uitdagen. Alchemie. Je kunt blijven transformeren. Liefde.

Mijn  grootste eyeopener over liefde kreeg ik tijdens de eerste date met mijn vrouw Christine.

We hadden nog geen eens gekust met elkaar en toen zei ze;  ‘Geert hoe zie jij onze toekomst samen?'

Toekomst? Ik was alleen nog maar bezig om te kijken of ik haar wel of niet in bed zou krijgen die avond. Laat staan dat ik over enige toekomst nagedacht zou hebben. Ik zei; ‘Ja, goh, Christine, we zien wel waar het schip strandt.' En ze begon haar jas aan te doen

‘Ben jij er zo een' zei ze, die leeft met de instelling we zien wel waar het schip strandt?! Dan hoef ik je niet, daar ga ik niet voor ik wil niet voor mensen gaan die leven met dit idee. Zij weten namelijk een ding zeker en dat is dat het schip vroeg of laat strandt. En daar teken ik niet voor.

Toen dacht ik; ‘oh dat is heftig' maar het klopt wel, we zien wel waar het schip strandt is geen instelling om een relatie mee te beginnen. Als je voor elkaar kiest dan ga je toch tot het gaatje?

 

Rachel en het mystery van de liefde is vanaf 19 mei in alle boekhandels verkrijgbaar.

TOP