Terug naar overzicht

Nieuwwij.nl

Greco Idema

24/04/2011 - Ieder mens heeft zijn bestemming.

Geert Kimpen (1965) werd geboren in een katholiek gezin in Vlaanderen en studeerde  aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Hij verruilde in 2004 van de ene op de andere dag zijn hectische bestaan als theatermaker voor de rust van de schrijftafel. Dit resulteerde in o.a. de bestsellers De kabbalist en De geheime Newton. Hoe kijkt Kimpen terug op deze keuze, welke keuzes maakt hij tegenwoordig en is de mens volgens hem vrij om zelf keuzes te maken? Acht keuzemomenten maken veel duidelijk...  

Door: Greco Idema

Katholiek geloof of kabbala?
"Ik vrees dat ik meer en meer een ‘afvallige katholiek' ben, hoewel dat soms best wel pijn doet. Door mijn schrijven duik ik steeds meer in de kerkgeschiedenis en ben ik bijna dagelijks verbijsterd over de corruptie en het gemanipuleer door katholieke kerkleiders. Ik ben vaak geschokt over het feit dat zaken die me in mijn jeugd zijn meegegeven als ‘normaal', gebaseerd zijn op vervalsingen en gekonkel in tweeduizend jaar kerkgeschiedenis. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de keuze voor de huidige vier evangeliën, de drieëenheid, de maagdelijkheid van Jezus, de erfzonde en alle consequenties en frustraties op seksueel gebied waarmee miljoenen mensen zijn opgegroeid, waaronder ik zelf. Om nog maar te zwijgen over de absurditeit van het celibaat dat op dit moment zo actueel is.
Ondanks dit alles zit het katholieke toch ook in mijn bloed. De rituelen zijn prachtig, theatraal en ontroerend. Maar wanneer ik dan weer ontdek dat vele van de rituelen ontleend zijn aan het jodendom, maar dan zo vervormd werden en ontdaan van hun werkelijke betekenis, valt het me steeds moeilijker om niet met de wolven, die nu overal in de media opduiken, mee te huilen. Want natuurlijk heeft de katholieke kerk ook goede dingen gedaan. Zoals de zaken er nu voor staan, zou ik er niet van staan te kijken als ik nog tijdens mijn leven meemaak dat 2000 jaar katholicisme instort en de inboedel van het Vaticaan verkocht wordt."

Nederland of Vlaanderen?
"Nog zo'n dilemma. Ik ben officieel nog steeds Belg. Vlaming heb ik me zelf nooit genoemd, omdat dit associaties heeft met het Vlaams nationalisme waar het Vlaams Blok uit voortkwam en ik daar niets mee te maken wil hebben. Maar ook dit doet pijn om toe te geven. De Vlamingen hollen zo'n twintig jaar achterop vergeleken bij Nederland, ontdek ik iedere keer weer. Je kunt in België geen viezer woord uitspreken dan ‘spiritualiteit'. De doorsnee-Belg is een oeraards wezen dat ieder gevoel voor zingeving onderdrukt en belachelijk maakt. Vooral de media, waarvan ik uit mijn verleden als BRT-medewerker nog veel mensen uit ken, blinken uit in cynisme waar niet doorheen te breken is. Bovendien is de Belg nooit recht voor zijn raap. Een Belg durft zelden in je gezicht te zeggen wat hij werkelijk denkt, maar achter je rug wordt er volop gekletst. En tegelijkertijd zijn dit natuurlijk algemeenheden en zijn er gelukkig ook veel uitzonderingen.
Toen ik hier net in Nederland woonde, stierf Koning Boudewijn. Ik herinner me dat dit me emotioneel zwaar aangreep. Die diepe emotionele band heb ik niet meer met mijn vaderland. Mijn dochter heeft twee nationaliteiten: de Belgische en Nederlandse. Op haar 29^ste moet ze een definitieve keuze maken. Hoewel ik lachend campagne voer voor de Belgische nationaliteit, zal ik het haar zeker niet kwalijk nemen als ze voor de Nederlandse nationaliteit kiest. Neemt niet weg dat ik erg trots blijf op de grote Belgische kunstenaars. En ik schaar me dus maar bij Jacques Brel die ook een haat/liefde-relatie had met zijn vaderland."

Schrijver of acteur?
"Absoluut schrijver. Ik doe nu eindelijk wat ik al als kind wilde doen, maar niet durfde. Zoals zoveel mensen hun kinderdromen niet durven te leven uit angst dat ze er niet van zullen kunnen leven, niet genoeg talent voor hebben enzovoort. Ik heb al op jonge leeftijd een levensplan gemaakt; van m'n 20^ste tot 30^ste zou ik acteren, van m'n 30ste tot 40ste regisseren, en na m'n veertigste zou het echte leven beginnen: het schrijversleven. Zo is het ook ongeveer gegaan. Maar ik heb heel veel profijt van mijn theaterleven. Het helpt enorm bij het schrijverschap. Ik weet wat een plot is, hoe je personages moet opbouwen, spanningsbogen, handelingen, allemaal zaken die ik in theater uit den treure ‘geoefend' heb en me nu in mijn ‘privétheatertje' heel erg van pas komen. Nu regisseer ik ook als schrijver, alleen hoef ik niet te discussiëren met mijn acteurs, vormgevers en producenten. Dat is een verademing. Een groots acteur ben ik overigens nooit geweest. Het is niet zo dat het theater treurt omwille van mijn afwezigheid geloof ik. Maar ik kan weer wel net beter op het podium staan dan de doorsneeschrijver door mijn theaterverleden. Ik weet hoe ik een publiek kan boeien, een verhaal moet opbouwen, en heb niet veel last van plankenkoorts."

Mysterie of openbaring?
"Ik ben gek op het onthullen van mysteries. Sterker nog: dat is mijn queeste . Al mijn romans starten met het willen ontraadselen van de grote vragen des levens. Er zijn gelukkig nog zoveel mysteries op te lossen, dus aan inspiratie geen gebrek. Het is heerlijk door mijn schrijverschap de luxe te hebben alle tijd te kunnen nemen om werkelijk in die mysteries te duiken en te proberen zo dicht mogelijk bij antwoorden te komen. Antwoorden gebaseerd op kennis, inzicht en bronnen.
Met openbaringen heb ik het moeilijker. Ik geloof dat er mensen zijn die werkelijk goddelijk geïnspireerde inzichten krijgen. Die een opening in hun geest kunnen maken waardoor ze af kunnen tappen van een diepe bron van wijsheid, of inzicht. Niet alleen religieuzen trouwens, ook wetenschappers zoals Einstein, Newton, deden door een flits van inzicht hun grootste ontdekkingen. Alleen zijn er in deze tijd wel heel veel mensen die beweren openbaringen te krijgen. Maria Magdalena moet wel de hele dag aan het fluisteren zijn als je alleen al kijkt hoeveel mensen gechannelde berichten zouden krijgen van haar."

Keuze of bestemming?
"Ieder mens heeft zijn bestemming, maar niet ieder mens volgt zijn bestemming, want dat is de keuze. Soms kiezen mensen er toch voor om, ondanks dat er zoveel haken en ogen zitten aan het leven dat ze leiden, niet te veranderen uit angst voor het onbekende. Dat is de keuze en vrije wil van de mens. Ik zelf kon op een bepaald moment niet anders dan luisteren. Toen mijn dochter Zonneke geboren werd, moest ik eindelijk gaan doen waarvoor ik hier op aarde kwam: schrijven. Hoe zou ik ooit haar kunnen stimuleren om haar hart te volgen, om te doen wat ze moest doen, als ik het immers zelf niet deed? Die kerstnacht 2002 dat ze geboren werd, veranderde mijn leven."


Werk of vrouw? 
"Een onmogelijke keuze. Ja, mijn vrouw natuurlijk. Zonder haar was ik nooit geworden wie ik nu ben. Zij zag mijn mogelijkheden al in me, voor ik ze zelf zag. Zij heeft me gestimuleerd, moed gegeven, geïnspireerd om te gaan doen wat ik nu doe, met alle risico's van dien. Niemand zat op mij te wachten als schrijver. De lange periode dat ik aan mijn eerste boek schreef, hadden we geen inkomsten. Alle spaargeld werd opgesoupeerd. Maar zij heeft daar geen seconde moeilijk over gedaan. Integendeel, ik moest het doen. Maar onze liefde is ook gebaseerd op schrijverschap. Ik ben niet alleen verliefd op haar geworden omdat ze bloedmooi was, en een bijzondere ziel, maar ook op haar schrijverschap. Zij schreef al boeken toen dat ver buiten mijn mogelijkheden leek te liggen. In de kabbala zegt men dat het belangrijkste aspect is dat twee liefdeszielsverwanten bindt, hun gedeelde spirituele missie is. Dat kan ik alleen maar beamen. Als je dezelfde dromen en idealen hebt, dan blijf je elkaar stimuleren en inspireren. Zoals zij mij helpt bij mijn schrijverschap, doe ik precies hetzelfde bij haar. En ik ben dan ook apetrots op haar nieuwe boek Vrouwenpower."

Allochtoon of nieuwe Nederlander?
"Ik heb zelf bewust nooit een nieuwe nationaliteit genomen. Ik zal wellicht als Belg sterven. Ik vind het heel moeilijk om van nationaliteit te veranderen omdat het een mens definieert. Wat ik ook lastig vind aan Belgen, hoe dan ook, zit dat ook in mij. Ik zou me er niet aan ergeren, als ik het niet in mezelf herkende. Je nationaliteit zit in je bloed, het is een volksaard. Ik zou dus nooit een echte Nederlander zijn. Het heeft natuurlijk ook nadelen om al 20 jaar hier te wonen als Belg. Ik mag niet stemmen voor de Kamerverkiezingen. Als ik me zelf niet economisch red, kan ik zo het land worden uitgezet. Is een paar jaar geleden gebeurd met een Belgische vrouw. Maar dat is dan maar zo. Ik voer die discussie nu ook met een vrouwelijke rabbi over het jood zijn. Volgens haar is het gevaarlijk om het jood zijn als een nationaliteit te omschrijven, omdat het tot de Holocaust geleid heeft. Maar toch vind ik; het is een duidelijk volk. Met een extra gen blijkt overigens uit wetenschappelijk onderzoek dat geen enkel ander volk heeft. En een heel kenmerkend volk dat de hele geschiedenis doorkruist, en niet voor niets het uitverkoren volk wordt genoemd, dat bij zovelen zulke heftige emoties oproept. Ik zal daarom ook naar mijn gevoel nooit joods kunnen worden. Net zoals ik nooit Nederlander zal worden."

Geert Wilders of Job Cohen?

"Van Geert Wilders bewonder ik beslist de retoriek. Hij is samen met Jan Marijnissen zowat de enige die en bevlogen en begrijpbaar een betoog kan houden, met verve en humor. Job Cohen is in vergelijking met hem erg saai naar mijn gevoel. Dit land heeft na Balkenende absoluut een bevlogen, gepassioneerde leider nodig a la Obama. Dat is een man die een volk vleugels geeft, hoop, inspiratie en zin om de problemen eensgezind aan te pakken. Dat is Geert Wilders natuurlijk niet. Zijn boodschap is gebaseerd op angst en verdeeldheid. Maar je zou wensen dat er een politiek leider zou opstaan met de verbale kracht van Wilders, alleen dan met een andere boodschap."

Greco Idema is eindredacteur van Nieuwwij.nl

TOP