Pers / Press
Terug naar overzicht
Personeelsblad Alblasserdam
Manuela van der Kolk
2/11/2011 - Reis naar Praag in de voetsporen van Rachel of het mysterie van de liefde.
Reis naar Praag in de voetsporen van Rachel of het mysterie van de liefde.
Dagenlang keek ik er naar uit mijn reis met mijn favoriete schrijver Geert Kimpen, zijn vrouw Christine Pannebakker (ook een fantastische schrijfster) en dochter Zonneke. Na het winnen van een prijsvraag mocht ik samen met mijn vriendin Jitske en een viertal andere prijswinnaars afreizen naar Praag waar het nieuwste boek van de schrijver zich afspeelt..
Rachel, of het mysterie van de liefde is een Praags liefdesverhaal, geïnspireerd op oude Joodse legenden. Verhalen vol diepe inzichten over het leven en de liefde, die zonder uitzondering gaan over wat mensen ten diepste drijft. Een dochter moet haar vader verraden, omdat hij teveel van haar houdt. Om zichzelf te vinden ontvlucht zij het ouderlijk huis en wordt ze in de armen gedreven van een man met duivelse bedoelingen. Een helse priester, die uit is op haar ziel en er alles voor over heeft om haar Joodse natuur te vernietigen. Alleen de overweldigende kracht van de liefde kan haar redden.
"De reis overtrof alle verwachtingen en kreeg ook nog een symbolische betekenis".
Praag voelde meteen vertrouwd, wat een heerlijk sfeer. Prachtige gebouwen rijk aan geschiedenis. Het boek ging leven door daar te lopen en de verhalen van Geert te horen. De klik met de groep was er meteen. Ik had me van te voren best zenuwachtig gemaakt, je gaat toch vier dagen op stap met wildvreemde mensen. Maar wat waren ze allemaal leuk. Het is helemaal geweldig om de mensen te ontmoeten die je zo inspireren met hun boeken. De eerste dag hadden we begeleiding van gids Aleš een Tsjechische jongen die vloeiend Nederlands sprak. We bezochten het paleis van de excentrieke keizer Rudolf II, diverse burchtpleinen, de St. Vituskathedraal, het voormalig koninklijk paleis, de Sint Jorisbasiliek en het beroemde gouden straatje, waar in de tijd van Rudolf diverse kunstenaars en alchemisten woonden.
Voordat Geert begint met schrijven doet hij zeer nauwkeurig research naar personen, feiten en legendes van die tijd. Zijn eerste boek gaat over een Joodse Kabbala schrijver. Hij is hiervoor een aantal maanden in de leer geweest bij een kabbaladocent. Daarna is hij zich in de materie gaan verdiepen. Ondanks dat hij geen Joodse achtergrond heeft is de Thora een grote inspiratiebron voor hem en zijn gezin geworden. Een aantal gewoonten/rituelen hebben zij in hun leven ingepast. Zoals de sabbatviering op vrijdagavond. Die vrijdagavond in Praag waren wij uitgenodigd deze sabbatavond met het gezin mee te vieren. Wat een indrukwekkend sfeervolle avond. Het begon met een aantal mooie rituelen. Verder spreek je tijdens deze avond je liefde en waardering uit aan de mensen die belangrijk zijn in je leven. Wat hebben al die liefdevolle betuigingen mij geraakt. Wat mooi om je liefde voor elkaar zo uit te spreken. Daarna hebben we heerlijk gegeten en fijne gesprekken gehad. Deze avond bracht een warme sfeer die ik het hele weekend heb gevoeld.
Ik heb persoonlijk geen makkelijke tijd achter de rug en wilde symbolisch mijn pakketje ellende achterlaten in Praag. Loslaten en ruimte maken voor positieve input om mijn herstel te bevorderen. Mijn vriendin wilde daar graag aan meewerken. De locatie moest een brug zijn. Tijdens het diner na de sabbatviering vertelde ik mijn missie. Christine bracht het idee om een steen in het water te gooien waarmee ik letterlijk mijn ellende in het water kon achterlaten.
Die volgende ochtend hadden we vrij te besteden en gingen op pad. In Praag is de bekendste brug De Karelsbrug. Dat moest onze locatie worden. Vlakbij het hotel was een oude stadsmuur en al snel had ik mijn kei gevonden. Een kolossaal ding dat maar net in mijn tas paste. Zo kon ik het gewicht van mijn ellende letterlijk meesjouwen.
Ons hotel lag een stuk boven de stad, dus we hadden een aardige wandeling voor de boeg. We liepen en liepen totdat we zomaar ineens voor "onze brug" stonden, alsof we waren geleid. Wat een prachtige, imposante brug. Maar wat liepen er veel mensen. Er voeren ook wat boten door het water. Daar staan je dan even uit het veld geslagen. Hoe gaan we dat doen? Maar de missie was te belangrijk en we hebben het uiteindelijk gewoon gedaan, op een mooie plek op het midden van de brug (Uiteraard hebben we eerst goed gekeken of er geen boten aan kwamen).
Een dag later zagen we bij het betreden van de brug een bord waarop stond dat er 24 uurs bewaking is,... hahaha toen kwam toch wel even de volgende krantenkop in ons op "Twee Nederlandse vrouwen opgepakt in Praag na het dumpen van keien vanaf de Karelsbrug".
De brug is een belangrijke plek voor ons geworden. Er stonden diverse kunstenaars met kraampjes op de brug, bij één van de kraampjes heeft mijn vriendin voor ons beide een vriendschapsbandje gekocht als herinnering aan dit moment.
Het slot van het boek speelt zich hier ook af, Rachel verlaat Praag via de Karelsbrug om met haar zielsverwant het geluk tegemoet te gaan. Hoe mooi is dat...
De volgende dag gingen we naar het prachtige kasteel Nelahozeves dat naast de rivier Vltava ligt, op een heuvel een 30tal kilometer van Praag. Dit kasteel diende als inspiratiebron voor het kasteel van graaf Ladislaus, een belangrijk en zeer interessant personage in het boek. Het kasteel is prachtig bewaard gebleven en er hangt een indrukwekkende schilderijencollectie van o.a. Jan Breugel, en Rubens.
We kregen een rondleiding van een meisje die af en toe zeer benauwd keek naar de twee kinderen in ons midden. De buggy mocht niet mee dus we hadden een enthousiaste loslopende peuter en de ruimtes stonden vol met waardevolle stukken. Aleš onze gids van de vorige dag was met ons mee om haar verhalen te vertalen. Na het verlaten van de laatste kamer kon ze weer opgelucht ademhalen. Een heftige scene uit het boek speelt zich af in de kerker van het kasteel. Maar die bleek niet opengesteld voor toeristen. Door een verbluffend samenspel tussen Geert en Christine mochten we uiteindelijk toch even beneden kijken. Dit maakte het plaatje natuurlijk net compleet.
We hebben een bezoek aan de Joodse wijk gebracht waar een groot deel van Rachel zich afspeelt. We bezochten de Oudnieuw Synagoge van Rabbi Loew. Normaal mogen vrouwen niet in de synagoge zelf komen maar bevinden zij zich in ruimten er omheen waar ze door kieren in de muur naar binnen kunnen kijken. De synagoge was nu opengesteld voor bezoekers en ook de dames mochten naar binnen. De heren kregen bij de ingang een keppeltje. Ten opzichte van het katholieke mogen er in een synagoge geen afbeeldingen worden geplaatst, geen pracht en praal, geen afleiding. Maar juist die eenvoud gaf een warme serene sfeer. Geert had ons net een verhaal verteld toen er een oude man kwam binnenlopen. Hij was zichtbaar aangeslagen en liep met een dame aan zijn zijde. Ze liepen samen naar het altaar en de vrouw begon over zijn rug te wrijven. Opeens begon de man te zingen. Het was meteen stil in de ruimte, alle aanwezige keken vol bewondering naar de man. Er zat zo veel emotie in zijn zang, dat ging werkelijk door merg en been. Ik verstond er helemaal niets van maar was tot tranen toe geroerd.
We hebben daarna een moderne synagoge bezocht waarvan alle muren van boven tot onder vol stonden met namen van mensen die zijn overleden in de oorlog. Daar was ook een tentoonstelling met tekeningen van kinderen uit de oorlog, wat je dan voor gruwelheden ziet gemaakt door kinderhandjes, verschrikkelijk.
Als slot van deze middag zijn we op de indrukwekkende oude Joodse begraafplaats geweest. De grafstenen stonden schots en scheef en heel dicht op elkaar, zoals je in spookhuizen wel eens ziet, maar er hing een mooie sfeer. In de 1600e eeuw is daar voor het laatst iemand begraven. We hebben het graf van Rabbi Loew bezocht. Deze Rabbi speelt een hele belangrijke rol in het boek Rachel. Rabbi Loew was een van de meest gewaardeerde Kabbalistische Rabbi's en heeft prachtige inzichten nagelaten. Als ritueel hebben wij een briefje met onze wensen met een steen op zijn graf achtergelaten.
De laatste dag hebben we een stadswandeling gemaakt met elkaar. We zijn o.a. naar het astronomische uurwerk gewandeld. In de gevel van het raadhuis op het Oude Stadsplein bevindt zich de beroemde astronomische klok. Deze geeft behalve de tijd ook de dagen en de maandstand weer. De klok is in 1490 gemaakt door klokkenmaker Hanus. Volgens legendes lieten gemeenteraadsleden hem door een gloeiend zwaard de ogen uitsteken, zodat hij geen vergelijkbare klok voor andere steden meer kon maken. De man is vervolgens een keer naar boven gestrompeld en heeft als wraak het mechanisme kapot geslagen met een bijl.
Het was een onbeschrijfelijk mooie reis, moeilijk in woorden uit te drukken. Praag is een fantastisch stad waar je heel veel moois kunt zien, het is werkelijk sprookjesachtig in het donker als alle gebouwen zijn uitgelicht. Ik wil er zeker nog eens naar terug. Maar deze reis is zo bijzonder geworden door de mensen waar ik mee was. Ik waardeer Geert en Christine nu niet alleen om hun boeken maar nog meer om wie ze zijn als persoon. Het voelde als een warm bad. Wat een inspirerende mensen. We hebben intense momenten met elkaar beleefd en veel gelachen. We hadden een gemêleerd gezelschap met een diversiteit aan types, maar.... gelijkgestemde. We hadden twee vrolijke kinderen in ons midden die het allemaal lekker luchtig maakte. Ik voel me echt gezegend dat Zonneke mij als winnaar uit de mand met ruim 800 deelnemers heeft getrokken. Dankbaar voor deze geweldige ervaring.
Manuela
