Mijn wens

Mijn wens is om opener te zijn in mijn relatie. Ik geloof dat de ander pas open kan zijn, als je zelf ook open bent. Ik worstel met zijn verleden, zelf heb ik mezelf gespaard voor deze liefde, deze liefde wat zo fijn is, maar hij is ouder en heeft meerdere liefdes gekend. Soms voelt dat raar, want voor mij is hij de enige en zo speciaal. Alhoewel hij met mij de stap zet om samen te wonen en kinderen te nemen, voelt het soms toch nog vreemd. Wanneer ik er naar vraag, naar zijn verleden, slaat hij dicht. Hij vindt het niet belangrijk en wil mij er denk ik niet mee kwetsen. Dat wakkert mijn nieuwsgierigheid aan... Ik probeer het los te laten en in het nu te zijn. Nu is nu, en wat komt dat redden we wel samen. Maar toch schrijf ik deze wens.. Om opener naar elkaar te mogen zijn. Dat hij meer deelt waar hij mee bezig is. Ik vind het een vreemde gedachte dat hij met andere meisjes ook contact heeft, zeker als hij dat niet deelt... en als ik er naar vraag, simpelweg wil weten met wie hij contact heeft, omdat ik er onzeker van wordt.. ben ik de jaloerse... Na een aantal gesprekken begrijpt hij dat ik het nodig heb dat hij wat opener is. Dat het oke is als ik weet: oke, die ken je daar en daar van, leuk! Dat ik hem kan vertrouwen als er echt een keer wat is, dat hij naar me toe komen zal... Ik zie dat hij zijn best doet en steeds meer deelt (dat ellendige mobieltje) "even voetbalnieuws kijken" - dat soort dingen. En dat waardeer ik en benoem ik dan ook.. Maar soms komen de irreële angsten weer, die ik maar moeilijk de kop in kan drukken. Dus mijn wens is eigenlijk: dat ik die angsten los mag laten, en dichterbij hem mag komen, omdat ik weet dat hij het antwoord is op mijn gebed. Loslaten, dankbaar zijn en genieten. Dat is mijn wens.