Mijn wens

Een week of twee geleden ben ik naar de boek presentatie van Geert geweest: “Het meisje dat aan de oever verscheen” en heb hem mogen ontmoeten als begenadigde schrijver èn vertellen. Van Geert Kimpen had ik nog geen boeken gelezen, maar werd op mijn pad gezet. Het gekochte boek gesigneerd en de tranen liepen thuis over de wangen, toen kwam het echt binnen. Hoe kon hij mijn levensmissie weten, zonder mij ooit gesproken te hebben? Dat is het denken, want ik weet dat dit een geïnspireerde boodschap is. Ik draag zelf geïnspireerde boodschappen uit.
En ben mij er heel bewust van deze boodschap van Geert, mij veel meer te zeggen heeft, dat de tijd gerijpt is om mijn levensmissie uit te dragen. Mijn levensmissie die mij al 1996 zo min of meer bekend werd door ziele horoscoop duiding. De kinderen waren nog jong en zat zelf nog midden in het dagelijkse bewustzijn van het leven.
Ik heb vele wegen bewandeld, vele helpers die mij gediend hebben als gidsen. De bewegingen in mijn leven, de up en de downs om die zo te noemen. Alles heeft mij gediend om mijn levensmissie te voeden, om mij klaar voor te maken, om de angst die mij verlamde om mij te laten zien in alle grootheid van het woord doorheen te brengen. De angst om door te geven wie wij echt van nature zijn en de moed en durf hebben om het te benoemen.
Het boek: "Maak GOUD van je leven", blz.40: “Weet je wat je levensmissie is? Dan heb je vanaf nu nog precies 72 uur de tijd”, heeft mij sinds gisteren aangemoedigd tot actie te komen ! Om mijn wens uit te spreken: "Mijn levensmissie wil ik uitdragen, te bekrachtigen in woord en daad". Ik ben er klaar voor!! Door mijn eigen levenservaringen, die mij hebben gediend om te worden wie ik ben, kan ik ook de andere mens begeleiden op haar of zijn weg. Van 2002 tot eind 2008 heb ik met mijn levensmissie gedeeld in kleine groepen. Het uitdragen van de bewustwording: "Wie zijn wij echt en wie zijn wij in werkelijkheid ?"
Ik werd mij bewust , dat de tijd toen een geleende tijd was, een geleende tijd omdat deze materie nog niet gerijpt was om uit te dragen.
10 jaar heb ik een zogezegd stilstand gehad, waar de innerlijke processen heftige ervaringen te weeg brachten. En deed ik het toch dan werd er ingegrepen. In 2009 een verhuizing meegemaakt die mij als het ware ontwortelde, in 2012 een acute trombose been, waar geen medisch oorzaak gevonden werd, in 2014 ook een noodstop van de tram waar mijn lijf ook heftig op reageerde en dan in 2016 ook weer een kop-staart aanrijding mi opnieuw stil legde en een behoorlijke pas op de plaats heb moeten maken. Ik zeg ‘moeten’ omdat ik dit zo ervaren heb. Ik gebruik liever het woord "dienen", deze situaties hebben mij gediend, om dieper te groeien.
Ik ben nu op het punt gekomen waar ik niet meer omheen kan om mijn levensmissie dien neer te zetten, te gaan staan in manifestatie van mijn eigen ZIJN. Ja inderdaad op mijn 70ste jaar. De ripheid en wisheid van het LEVEN Zelf.
Dank jullie wel dat ik het mag uitspreken en delen. Godswonderen zijn ondoorgrondelijk.
Liefdevolle groet van mij,
Nadiah Remy.