Mijn wens

"Als het ijs in de harten van mensen smelt"

Dit citaat van Angaagaq-sjamaan zegt meer dan 1000 woorden, en naast woorden alleen, het is een doe-citaat, eentje waarin je staat van zijn volledig verandert/transformeert.

De energie het Qi verlaat voeding als het ingevrozen wordt. Zo ook het hart. De innerlijke glimlach. In de beginfase, als het Qi, na jaren zijn weg weer vindt in het lichaam, als de gestolde sappen kunnen doorstromen voelt dit aan als een eureka. Zoals bij een loodgieter die de flinterdunne leidingen weer ontstopt. Je beseft dan nog niet dat het nog maar het begin is. 'Plop' de eerste slijmprop baant zich een weg en biedt een opening. De opening naar een immense open space waar je nog geen weet van hebt. Door de tijd heen voel je hoe dit Qi zich als een levensvirus in je lichaam uitbreidt. Het Qi sleept alle 'anti-stoffen' met zich mee, als een sleepboot die het grote levensschip meevoert langsheen (on)doorgrondelijke kanalen, opweg naar de zee. De zee van kennis, de zee van lucht en ademhalen, de zee van voelen. Elk lichaamsdeel kan hierdoor besmet geraken, en ik glimlach! Ja, eindelijk, ik glimlach naar mijn lever, de darmen, de milt. Ik stuur de innerlijke glimlach naar de toppen van mijn tenen en voel oh zo veel bevrijding! Ik stuur ze ook de hoogte in, via de luchtwegen. Via mijn neusgaten 'snuif' ik de verse lucht die zich een weg baant naar ogen, hersenen, oren, ... naar elke plek die het nodig heeft. Een nieuwe deur gaat open...

De omgeving verandert mee, altijd, de sleepboot trekt alles en iedereen met zich mee, deze sleepboot schenkt hartverwarmende levensenergie... en de wind fluistert dit verder. De kruinen van de bomen wuiven hen de goede richting uit/in ook.

En de wortels, ze geven elkaar de hand, ja, ze drukken elkaar de hand, voor eeuwig verbonden.

Dank je wel, Geert Kimpen dat je alchemie via dit wensenboek meer mogelijk maakt.
Dank je wel, Gerda Maria voor je onverbeterlijke mega big smile.
Dank je wel, Angaangaq, op harten die mogen smelten. Op het levenselixir!
Dank je wel, Celine, dat ik je laatste zinnetje van 'Voyage...' zo mooi kan doorgronden.
Dank je wel, omgeving en lieve scheppende mensen...

Dit is een wens in werkelijkheid en voortdurend onderweg...