Mijn wens

Mijn kacheltje is gereinigd,
Mijn hartekacheltje.

Er zaten mensen in.
'k Had ze opgesloten in mijn hart en dacht
dat dit zo hoorde,
als er sprake is van "houden van".
Ja, er zaten mensen in mijn hart.

De stappen die genomen worden om iemand zo diep vanbinnen te verstoppen zijn immens. Je neemt bezit over ze waardoor de werkelijke gestalte van je geliefde krimpt. Hoe kan je ze anders een plaats geven in je hart?
Ze krijgen dus eigenlijk maar een heel klein donker plekje toe bedeeld en je hoopt, je verwacht dan nog dat net zij je kacheltje zullen blijven aanwakkeren. En je begrijpt maar niet hoe het komt dat je zo weinig warmte voelt of ontvangt. Neen, je begrijpt het niet hoe kil je geliefde in wezen kan zijn terwijl hij een VIP-plaats kreeg, daar in die zogenaamde oven die bij elke hartslag levensenergie behoort te pompen.

Vandaar heb ik mijn geliefden maar bevrijd. We hoeven onszelf immers niet weg te geven of elkander te bezitten.

Het laatje onderaan mijn oventje is nu blinkend schoon en wordt gevuld met gouden deeltjes, haar schoorsteentje is gepoetst. Een schroef draait rustig, ritmisch, gestaag en verankert in de ruimten van het hart de liefde.

Nu kom ik overal hartemensen tegen, we herkennen elkaar en lachen warmte.