Reactie: Dank je wel voor je uitgebreide reactie en dat je ieder en mij goeds toewenst. Leuk dat je meedenkt met en over mijn wens.
Rouwen is iets moois wat zich voltrekt door ieder mens en ja zoals je zegt, ieder mens is uniek en ook uniek in verbinding met de mensen en alles om hem heen. Dat maakt ieders rouw ervaren uniek. Mooi hoe je vertelt dat je partner en jijzelf elkaar en een ieder kunnen laten in eigenheid van rouwen. Velen kunnen dat niet Gerda en ervaren vele mensen die een dierbare moeten missen niet die bedding om hun eigen rouw te kunnen leven. Zo is het verlies van een broer of zus een viervoudig verlies wat vaak niet gezien wordt door de broer of zus zelf en niet door de omgeving. Verlies van je broer of zus, verlies van je ouders zoals je ze gekend hebt, van het gezin en van je eigen plek. Alles is door elkaar gehusseld. Wat kan het met je doen wanneer je de verbinding met jezelf kwijt bent? Leeftijdsafhankelijk is het vaak hoe dit ervaren wordt en wat zich onbewust op een (vaak later in het leven ervaren als levenbelemmerende) manier kan gaan nestelen in iemands leven.
Erkenning van buitenaf, transformeren, erkenning van binnenuit. Dan kan rouw of zoals ik het zou willen noemen, menszijn, zich leven.
Warme groet aan jou,
Yvonne

Reactie: Lieve (rouwende?) Yvonne,

Ik lees jouw wens en ik begrijp.

Graag zou ik vanuit eigen ervaring het volgende met jou willen delen:

Net zoals mensen heel verschillend met Succes, Gezondheid of Vreugde omgaan zo gaan mensen ook heel verschillend met 'verlies' of afscheid nemen of rouwen om.

Er zijn nu eenmaal mensen die jouw diepgang van rouwen niet kunnen bevatten of doorleven, waardoor ze jouw rouwproces en/of het door jou beoogde rouwproces niet kunnen bevatten, begrijpen of navolgen.

Tenminste, zo ervaar ik dat steeds vaker bij mensen die een andere graad van gevoeligheid of gelovigheid hebben dan ik.

Ook het tijdstip van rouwen en/of de nood om te rouwen laat zich niet dwingen.
Bij de ene komt dat snel, bij de andere komt dat misschien zelfs helemaal niet omdat het Geloof in een vervolgleven zooo intens sterk is dat er totaal geen nood aan rouwen ervaren wordt.
Sterker nog, bij deze mensen (waaronder ikzelf) kriebelt er eerder de noodzaak aan Vreugdevol zijn omdat ze zich een deel van dat vervolg kunnen inleven.

Zo heb ik zelf (als HSP-er) heel weinig tot geen behoefte aan rouwen als iemand overgaat sinds ik heel sterk geloof in een vervolgverhaal na dit levenslevel.
Ik heb bijvoorbeeld meer op rouwen gelijkende symptomen wanneer er een contact weg valt tussen nog levende personen in dit levenslevel.
Dan heb ik vaak het gevoel dat het voor mij makkelijker zou zijn indien die persoon fysiek zou overgaan.
Wellicht heb ik dat gevoel omdat ik om één of andere reden een sterke verbondenheid voel met de spirit en/of het onsterfelijke bewustzijn van hen die zijn 'gestorven'.

Mijn man is niet zo gelovig als ik en toch merk ik dat ook hij een laag rouwgehalte hanteert.
Hij leeft van nature meer in het hier en nu van de materie.

Aanvankelijk vond ik dat best raar maar ondertussen begrijp ik en aanvaard ik dat we allen anders omgaan met een zelfde situatie.

Ik hoop dat ik jou hiermee een beetje geholpen heb bij jouw verlangen naar solidariteit of eensgezindheid op vlak van rouwen.

Het is absoluut geen moedwilligheid van hen die minder duidelijk rouwen dan jij en het is dus ook niet zo dat jouw nood tot rouwen een indicatie is voor anderen hun proces.

Sommige mensen verdringen dat proces, ja zeer zeker.
Maar ook daarvoor dienen we volgens mij respect te hebben.
Ik denk dat we ons eigen rouwproces vertragen of verstoren wanneer we teveel met anderen gaan vergelijken in functie van hen mee te krijgen op onze maat.

Moge ook jij op jouw unieke wijze een manier vinden om eender wie of wat een comfortabel plaatske te geven in jouw bevattings- en verwerkingssysteem.

Het is ook jou heel intens en heel oprecht gegund!

Bedankt voor het plaatsen van jouw wens, ik ben hierdoor extra gaan nadenken over mijn eigen reacties op situaties waarin ik vroeger zou gerouwd hebben en daarmee bezig zijn heeft mijn rustig, hoopvol en innerlijk vrolijk alsook intens Vreugdevol gestemd.
Mijn Vertrouwen & Geloof in een het bestaan van eindeloze herenigingsrituelen werd tijdens het nadenken over jouw wens enkel maar versterkt.
Vandaar de opborreling van intense rustgevende Vreugdegevoelens.

Dat is wat ik jou ook heel oprecht en heel intens toewens lieve lieve Yvonne,
dat jij aan jouw comfort tempo en op jouw unieke wijze jouw unieke weg mag vinden om vrede te hebben met wat is zoals het is.

Voor Nu & Straks héél Liefs, Succes en een Mega Big Smile van me

Gerda Maria

xxx xxx xxx

Reactie: Dag Yvonne. Ik lees bovenstaande berichten vanavond. Ben voor het eerst hier "te gast". Ben zelf ook een zus zonder broer. Hij ging over in 1973. Ik was toen 13. Herken mijzelf in je verhaal. Ik lees iets over een reader. Ik ben docent aan een roc binnen de zorgopleidingen en ben aandacht docent voor het onderdeel pijn, verandering en verlies. Wellicht kan ik het materiaal inzetten.

Hartegroet,
Anja