Mijn wens

Door te schrijven en te vertellen vanuit mijn hart, de lessen uit het leven te halen. Een grote inspirator voor veel mensen. Voorbeeld verhaal "de gelukkige kerstengel"
De gelukkige Kerstengel.

De winter heeft zijn intrede gedaan. Het is koud en guur, de dagen in licht zijn kort.
Het is bijna kerst. Ik rij met mijn auto de straat binnen. Het is half vijf en overal brand er al licht in huis. Als ik mijn auto heb geparkeerd loop ik over mijn tuinpad, naar mijn huis. Wanneer ik de deur open, ligt er post en folders op mijn deurmat.
Ik sorteer mijn post van de folders. Er valt een folder van de stapel op de grond. Op de folder staat een afbeelding van een paar blijde kinderen om en bij de kerstboom. Ik denk op dat moment aan mijn eigen kinderen.
Weet je wat ik doe, ik bel ze even op. Kan ik even horen hoe het nu is.
Ik pak mijn telefoon en toets het nummer in. Het duurt even, hij wordt op genomen.
‘Hallo met Bloeme!’.
‘Dag lieverd met Pappa, hoe is het met je?’
‘Goed’ zegt Bloeme.
‘Hebben jullie het gezellig thuis’, vraag ik aan haar.
‘Ja!, en pappa ik ben kerst engel op school’.
‘Goh wat leuk zeg. Ben je dat al geweest of moet je dat nog zijn?’.
‘Vanavond op school in het kerststukje ben ik kerstengel, kom je ook kijken?’
‘Natuurlijk kom ik kijken lieverd, ik wil dat niet missen hoe jij eruit ziet als engel’.
‘Hoe laat is het vanavond?’ vraag ik haar.
‘ Na het eten ga ik erheen met Mamma’.
‘ Oké, dan zorgt Pappa er ook te zijn. Wat gezellig, ik ben reuze benieuwd’.
‘ Wil Sterre Pappa ook nog even spreken aan de telefoon?’vraag ik aan Bloeme.
Bloeme roept Sterre ‘Wil je pappa spreken?’
‘ Ja, dat wil ik’. Hoor ik Sterre zeggen op de achtergrond.
‘Hier komt Sterre’ zegt Bloeme.
‘Dat is goed, tot vanavond kerstengel van me’. Zeg ik tegen Bloeme
‘Tot vanavond Pappa’.
Sterre neemt de telefoon over en begint lekker uitgebreid te brabbelen wat zij heeft gedaan en heeft meegemaakt.
Het zijn totaal verschillende kinderen. Ieder zijn eigen willetje.
Na een minuut of 5 eindigt Sterre het gesprek met,’ Dag Pappa’.
‘Dag lieve Sterre van me. Ik hou van je!’.
‘Hou van jou!’, zegt ze terug.
‘Druk maar op het knopje van de telefoon’, zeg ik tegen haar.
Ze heeft het niet begrepen en legt de telefoon neer.
Ik kan op dat moment nog horen wat ze zeggen op de achtergrond.
Bloeme verteld haar moeder dat ik ook kom kijken op school.
De reactie van hun moeder, krijg ik niet mee.
Even later verbreek ik de verbinding.

Lekker eten koken voor mijzelf. Het is mijn hobby, en ik heb geleerd van huis uit, goed voor jezelf te zorgen.
Na het heerlijke eten spring ik onder de douche, en kleed mij feestelijk aan voor de kerst voorstelling van Bloeme.


De school van mijn kinderen is dichtbij. Lopend is het nog geen 5 minuten. Buiten branden de lichtjes en staan de kerstbomen te pronken voor de ramen in de straat. Kaarslicht schittert hier en daar in de huizen.
Wat een gezellig tijd is dit toch, denk ik op dat moment.
De ijzige wind raakt mijn ogen. Mijn traanbuisjes gaan vol open te bescherming van de wind.
Op het schoolplein aangekomen, staat een grote kerstboom met lichtjes te branden. Ik kom nog meer in de stemming van de kerst.
Het herinnert mij aan vervlogen tijden van kerstmis.
Wanneer ik de school binnen loop, veeg ik de tranen die over mijn wangen lopen van de kou af met de mauw van mijn jas.
Ik loop de gang door richting de klas waar Bloeme altijd zit.
De klassen zijn schemerig en kleurrijk gezellig versiert, met alles wat met kerst te maken heeft.
Het valt mij op dat ik één van de eerste ben.
Bij de klas van Bloeme aangekomen, staat er een vrouw in feestelijke kleding bij het schoolbord.
Ik vermoed dat zij de juf van Bloeme is.
‘Goedenavond’, zeg ik tegen de vrouw en stel mij voor als de vader van Bloeme.
‘Goedenavond’, zegt de vrouw en stelt haar voor als de juf van Bloeme.
‘Meneer Keijzer, er is maar plaats voor één ouder voor de uitvoering van het kerstverhaal’.
De manier waarop de vrouw mij dit verteld, heeft weinig weg van het kerstgevoel.
Mijn kerststemming maakt plaats voor verontwaardiging.
‘Ik heb het verzoek gekregen van Bloeme, om ook hier vanavond ook aanwezig te zijn, vertel ik de juf.
‘De Moeder van Bloeme is al uitgenodigd en zoals ik u al zei, is er maar plaats voor één ouder’, zegt de juf op een indringende toon.
‘Mevrouw wij zijn gescheiden, voor Bloeme zou het toch fijn zijn als ik er ook bij ben’.
‘Meneer Keijzer’, reageert de vrouw geërgerd,’als wij met alle ouders rekening moeten houden die gescheiden zijn of iets dergelijks, kan de school wel één keer zo groot gebouwd worden in deze tijd’.
‘Scheiden is uw probleem en niet de onze’.
‘U moet dat samen maar oplossen wie er komt’.
‘Ja’, reageer ik, ‘stel dat je nou als ouders beide wilt kijken bij je kind, ongeacht of je gescheiden bent. Wat dan?’
‘Een kind laten kiezen tussen Mamma of Pappa is geen keus’.
‘Meneer Keijzer, Ik ga niet met u in discussie en verzoek u om nu het lokaal en de school te verlaten’.Beveelt de juf.
Op dat moment voelde ik de aarde onder mij weg zakken, verslagen en onmachtig.
‘Fijne avond!’, zei ik vriendelijk tegen de juf.
Ik draaide mij om, om de klas te verlaten.
Daar kwam Bloeme aangelopen met haar moeder.

Wat een prachtmeisje om te zien.
Een engeltje wat neergedaald was op de aarde met als boodschap
“Vrede op aarde”.
Haar ogen straalde van opwinding en geluk.
‘Bloeme wat zie jij er mooi uit!. Je bent een echte engel’, reageerde ik enthousiast.
Haar ogen begonnen nog meer te vonkelen.
‘Ja, ik ben engel in het kerstverhaal’. Zei ze trots, 6 jaar oud.
‘Wat fijn en mooi dat ik dat mag en kan zien’, vertelde ik haar.
Intussen liep moeder door, de klas in.
‘Bloeme ik moet je wat vertellen’.
Ze keek mij aan met haar prachtig stralende oogjes.
‘Ik heb net met jou juffrouw gesproken, en er is een probleempje’,er is geen plaats meer voor pappa omdat het heel druk is in de klas’.
‘Nou lijkt mij het beste op dit moment, dat mamma bij jou blijft en gaat kijken hoe mooi jij engel kunt spelen in het kerstverhaal, en jij pappa verteld als ik je weer zie, hoe het is geweest’.
‘Vind je dat een goed idee?’ vraag ik opgewekt aan haar.
Instemmend knikte zij ja.
‘Je bent ook met mamma gekomen en is het logisch dat je ook weer met mamma naar huis gaat’. Vertelde ik haar, om het leed wat te verzachten.
Ik keek haar aan en zei, ‘Volgende keer gaat pappa met je mee’.
Een dikke kus en een innige knuffel namen we afscheid.

De klas was inmiddels volgelopen met ouders en kinderen.
Bloeme liep de klas verder in, en ik, ik verliet de school met een pijn hart.

Buiten aangekomen keek ik nog even een keer naar de ramen van de klassen.
Een gezellig kersttafereeltje was het zeker om te zien.
De tranen rolde over mijn wangen. Nu niet van de koude wind.
Ik liet mijn tranen de vrije loop.
Door de tranen in mijn ogen, vonkelde de lichtje van de straat en van de huizen, als dansende sterretje om mij heen.
Het leek wel of ik in zo,n bol zat, die je moet schudden met sneeuw of vonkel snippers, en dan weer neer zet.

Bij mij in de straat en mijn huis aangekomen, zag ik mijn kerstboom met de lichtjes aan, die ik had aan gedaan voordat ik weg ging.


Ik opende de deur en voelde de aangename warmte van de kachel al in de gang.
Ik hing mijn jas aan de kapstok en liep naar de woonkamer waar ik op de grote witte bank plaats nam.
Er hing een deken van rust in mijn huis.
Mijn ogen waren droog, en mijn tranen gedroogd op mijn gezicht.
Ik dacht na over het afgelopen half uur.
Wat zag ze er mooi uit… en voelde een glimlach op mijn gezicht.
Ik kreeg het gevoel, het is goed zo.
Voor dit moment is het de juiste beslissing.

De volgende dag belde ik Bloeme op.
Ze vertelde mij blij en enthousiast hoe ze het had ervaren om als engel te zijn.
Enthousiast en blij reageerde ik terug.
Ze had het heel fijn gehad en vond het mooi om te doen, en daar ging het om.




Ik vind als ”ouder” zijn, moet je het geluk van je kinderen of wie dan ook
niet in de weg staan.
Stimuleer ze om gelukkig te zijn. Door hun eigen gevoel van waarde.

Gelukkig zijn is een eigen waarde van een “innig gevoel” en niet iets wat je zo kunt geven.


Pierre Keijzer