Mijn wens

Kleurjongleur, mijn droom.

Nah! ‘Ons Geertje’ heeft wat overhoop gehaald zeg. Een wensboek…
Heb ik wensen? Als ik erover nadenk, ja, best wel. Ik wil een tikje dunner zijn, dan passen mn kleren weer wat lekkerder. En ik wou dat er eens iemand voor míj kookt. Maar die moet ik eigenlijk schrappen, want ik ben niet uit op een date.

Maar heb ik dromen? Een stapje hoger op de wensladder? Godallemachtig. Daar heb ik mn leven lang niet over nagedacht. Alles kwam en ging vanzelf.
Steeds vaker de laatste tijd spelen kleuren een steeds grotere rol in mijn leven. Ik zie het in de tuin, in de lucht, in bossen en parken, in het theater, in mensenmassa’s, de mode, de keuken/kookboeken, (in de huiskamer helaas minder tegenwoordig), de fotografie en kunst in alle vormen, in stofontwerpen en behang (mwah), in sieraden en tja… waar niet…

Ik ontdekte dat kleur pure magie is. Bij een combinatie van kleuren kan de ene kleur de andere doodslaan of laten knetteren van schoonheid. Zoals alleen al de grijze wolk met het gouden randje bij de begrafenis in De Kabbalist.
Ik ging er mee slapen en kreeg er prompt een droom over. Dat is me voor zover ik weet niet eerder overkomen.

Door ‘het gaatje dat God ons liet’ kwam een paradijsvogel gekropen.
Ik schrijf hem neer want het is mijn droom…..