De Kabbalist: van A tot Z

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Jacob

Jacob is de derde aartsvader, de zoon van Izaak en Rebecca.
De aartsvader Jacob had volgens de bijbel twaalf zonen (Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, Zebulon, Dan, Naftali, Gad, Aser, Josef en Benjamin). Elk van deze zonen werd een stamvader van een afzonderlijke stam. Door hongersnood gedwongen vestigden zij zich op uitnodiging van hun broer Jozef in Egypte. Omdat ze zo talrijk werden, gaf de farao de opdracht alle pasgeboren Joodse jongetjes te doden. Mozes leidde de stammen door de woestijn naar het beloofde land. Het beloofde land werd verdeeld onder elf zonen die een stuk land kreeg. De stam van Levi kreeg geen grondgebied omdat zij uitverkoren waren de dienst voor de Ark des Verbonds te verrichten. Deze twaalf stammen vestigden zich op beide oevers van de Jordaan.
Zie ook: Verloren stammen.

Jad

Een aanwijsstok. Jad betekent in het Hebreeuws ‘hand’. Een jad is vaak van zilver, soms van hout of ivoor en is 15 tot 20 centimeter lang. Aan het eind van de stok zit een handje met een uitgestrekte wijsvinger die gebruikt wordt om de woorden aan te wijzen tijdens het lezen van de Torah. Een menselijke vinger zou de letters of woorden kunnen uitvegen en dan zou de Torahrol ongeschikt worden verklaard.

 

Jahwe

De kabbalistische traditie onthult tien namen van God die corresponderen met de tien sefirot. Jahwe of YHVH wordt nooit uitgesproken. Het is de onuitsprekelijke naam. Deze naam wordt gebruikt in een context waarin God zich manifesteert met zijn kenmerken van edelmoedigheid, medeleven en barmhartigheid. De getalswaarde is 26. Wanneer YHVH in een tekst staat, zegt men Adonai, Heer of Ha-Shem, "de naam".
Zie ook: Geheime namen van God, Sefirot, Torah.

Jericho

Voor het instorten van de muren van Jericho met behulp van de Ark des Verbonds, lees Jozua, Hoofdstuk 6.

 

 

 

 

Jerusalem

Jeruzalem komt vermoedelijk van het woord Urusalim dat ‘het fundament van God’ betekent. De omgeving van Jeruzalem werd waarschijnlijk 5000 jaar geleden al bewoond. De Kanaanieten vestigden zich bij de Gihon bron waar altijd water aanwezig was. Koning David veroverde de stad op de Jebusieten rond 1000 voor Christus door de stad binnen te dringen via een verticale waterschacht tussen de vesting Jeruzalem en de Gihon bron. Het is de hoofdstad van Israël en de heilige stad in het Jodendom, Christendom en de Islam. Rond 1570 leefden er ongeveer 2500 joden in Jeruzalem. Er was geen Joodse wijk maar wel drie buurten in het zuidoosten van de stad waar de meeste Joden woonden.
Zie ook: Hammam esh-Shifa.

Jesaja

Hebreeuwse profeet uit de 8ste eeuw voor Christus die de komst van de Messias voorspelde.
In Hoofdstuk 12 verwijst Zimra naar onder meer Jesaja, Hoofdstuk 11, Vers 11 en 12: "Op die dag strekt de Heer opnieuw zijn hand uit, om de rest van zijn volk vrij te kopen. Wat er overbleef uit Assur en Egypte. Uit Patros en Koesh, uit Elam en Sinear, uit Hamat en van de eilanden der zee. Hij geeft een signaal aan de volken, Israels verdrevenen brengt hij bijeen en het verstrooide Juda verzamelt Hij van de vier uithoeken der aarde."
Patros is Opper-Egypte. Koesh is Ethiopië. Elam is een gebied in Perzië. Sinear is Babylonie. Hamat is Chama. Eilanden der zee zijn de eilanden en kusten in het Middellandse Zeegebied.

Johannesbroodboom

Een boom die voorkomt in het Middellandse zeegebied. De naam verwijst naar de profeet Johannes de Doper. Tijdens het verblijf van deze profeet in de woestijn zou hij van sprinkhanen geleefd hebben. Maar men meent dat deze sprinkhanen eigenlijk de vruchten waren van deze boom. Sommigen noemen het daarom de sprinkhaanboom. De boom wordt zes tot tien meter hoog (soms ook wel twintig meter) en hoort tot de vlinderbloemigen. De roestbruine bloemen komen in maart, april of oktober, november te voorschijn. Tijdens de bloei veroorzaakt de boom een onaangename geur. De peulen worden johannesbrood genoemd en kunnen 20 tot 30 centimeter lang worden. Deze glimmende bruine peulen bevatten twaalf harde zaden. De zaden, die weinig variatie in gewicht vertonen, dienden als gewichtseenheid voor goud en edelstenen.
Zie ook: Kirat.

Jom Kipoer

Jom Kipoer, of de Grote Verzoendag, valt kort na het Joods Nieuwjaar. De tien ontzagwekkende dagen tussen nieuwjaar en Jom Kipoer worden de dagen van inkeer genoemd. Op Jom Kipoer wordt verzoening gezocht. Daarom is het een heel persoonlijk feest. De hele dag wordt er gevast en niet gewerkt. In het gebed Kol Nidrei wordt ontbinding gevraagd van geloften en eden met God. Alsook ontbinding van geloften met zichzelf die men niet heeft gehouden. In de tijd van de tempel betrad de Hogepriester het Heiligste der Heiligen onder bescherming van het uitspreken van de onuitspreekbare naam van God. Hij besprenkelde de ark met bloed en vroeg vergiffenis voor het hele volk.
Zie ook: Ramshoorn, Tana Kirkos.

Joodse jaartelling

De Joodse jaartelling maakt een verbinding tussen de tijd waarin wij leven en de eerste regels van het scheppingsverhaal in Genesis. Na eeuwenlange discussies en meningsverschillen werd in de 12de eeuw de consensus bereikt dat God de hemel en aarde schiep op 7 oktober, 3761 jaren voor Christus. Bij deze berekeningen baseerde met zich onder meer op de leeftijden van Adam en zijn nageslacht zoals die steeds vermeld worden in de Torah. Verder werden berekeningen gemaakt van bijvoorbeeld de tempeltijd, berekeningen die vaak afwijken van historische gegevens. Het ging de rabbijnen dan ook om een harmonische, religieuze visie op de geschiedenis, met mooie symmetrische getallen.
In het Jodendom gaat men uit van maanmaanden, in tegenstelling tot de Gregoriaanse zonnemaanden. Een maanmaand duurt 29,5 dagen waarbij men de ene maand 29 en de andere maand 30 dagen toekent. Om de kalender met maanmaanden, die 11 dagen korter is dan het zonnejaar, in de pas te houden, voert men in elke periode van 19 jaar, zeven schrikkelmaanden in.

Jordaan

Met behulp van de Ark des Verbonds staken de Joden de rivier de Jordaan over zoals beschreven in hoofdstuk 3 van Jozua.

 

 

 

 

Josjoea Vital

Personage geïnspireerd op de broer van Chaim Vital. Zijn werkelijke voornaam was Moshe. Van hem is bekend dat hij toen Chaim erg ziek was 600 pagina’s van zijn manuscript uitleende om te laten kopiëren. In drie dagen tijd werd het manuscript 100 maal gekopieerd door schrijvers. Deze kopieën verspreidden zich onder de kabbalisten maar stonden vol fouten door de haast waarmee ze overgeschreven waren. De zoon van Chaim herschikte deze kopieën uiteindelijk tot een definitieve vorm die vanaf 1660 werd verspreid onder de naam Shemoneh She’arim maar bekend werd als Etz Chaim. Tussen 1863 en 1898 werden ze voor het eerst echt uitgegeven in zeven delen in Jeruzalem. Er wordt gezegd dat er nog enkele van de eerste honderd kopieën zouden bestaan en bestudeerd worden door kabbalistische mystici.
Zie ook; Etz Chaim.

Josephus Flavius

Beroemd Joods geschiedschrijver die leefde van 37 tot 100. Hij was afkomstig uit een priesterfamilie die de tempeldienst verzorgde in Jeruzalem. Hij beschreef in het Grieks ‘de Geschiedenis der Joden’ vanaf de schepping tot aan zijn eigen tijd. Sommige Joodse tijdgenoten beschouwden hem als een verrader die met de Romeinen collaboreerde.

 

Jozef - Bijbels

De zoon van Jacob en Rachel. Hij redde het Egyptische en Israëlitische volk tijdens de zevenjarige hongersnood.