De Geheime Newton van A tot Z

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Saint Germain

Het personage van Saint Germain is geïnspireerd op drie bestaande figuren.
De eerste is: Georges Pierre des Closets. Zie voor meer informatie hierover: Antioch, Asterism, Boyle, Borri, Christina van Zweden, Manifest voor een nieuwe wereldkerk en Patriarch van Antioch en Pierre.
De tweede is Bernard Mandeville. Zie hiervoor: Mandeville.
En de derde is Saint Germain.
Saint Germain is een mysterieuze figuur die door kennis van het levenselixer eeuwenoud zou geweest zijn en omgeven was door raadsels. Hij was een avonturier, spion, alchemist, diplomaat, vrijmetselaar, violist en nog veel meer. Hij ontmoette vele beroemde personen tijdens zijn omzwervingen. Saint Germain was katholiek. Hij sprak vele talen waaronder Duits, Engels, Italiaans, Portugees, Spaans en Frans. Maar ook had hij kennis van het Grieks, Latijn, Sanskriet, Arabisch en Chinees. Hij schreef het boek La Tres Sainte Trinosophie dat bewaard wordt in de bibliotheek van Troyes. Het is een kabbalistisch, hermetisch en alchemistisch werk. Behalve alchemist genoot hij een grote reputatie als violist. Hij was een briljant, verstandig conservator die voortdurend suggereerde dat hij erg oud was. Zo vertelde hij dat hij Jezus persoonlijk gekend heeft. Hij maakte overal indruk met zijn grote kennis van diamanten, edelstenen en (al)chemie.
De eerste maal werd hij officieel geregistreerd in 1710 in Venetië. In 1743 duikt hij op in Londen, in 1745 in Edingburgh waar hij onder huisarrest werd geplaatst vanwege zijn steun en spionagewerk voor de Jacobitische beweging.
In 1758 werd hij gesignaleerd in Versailles. Hij kreeg van koning Lodewijk de Vijftiende een onderkomen in het kasteel van Chambord en bracht veel tijd door met de koning en Madame de Pompadour. Zelfs al werd hij er toen van verdacht te spioneren voor de Engelsen. Madame de Pompadour gebruikte zijn levenselixer.
Later ontmoette hij Casanova die schreef dat hij persoonlijk Saint Germain zilver in goud heeft zien veranderen. Casanova schreef ook dat hij een Franse spion was.
Voltaire omschreef hem als een man die nooit zal sterven en alles weet.
Saint Germain was aanwezig bij de troonsbestijging van Catharina de Grote en woonde daarna een tijd in de Zuidelijke Nederlanden. In 1774 dook hij op in Beieren, daarna in Duitsland en vestigde zich in een huis van Karel van Hessen-Kassel.
Maar ook veel later dook Saint Germain nog op. In 1835 in Parijs, in 1867 in Milaan en in Egypte tijdens de veldtocht van Napoleon, die een persoonlijk dossier bijhield over Saint Germain.
Graaf Karl Cobenzl schreef in een brief in 1763 dat hij Saint Germain ijzer in goud zag veranderen.
Saint Germain komt als personage voor in Umberto Eco’s Slinger van Foucault, in Pushkin’s korte verhaal "The Queen of Spades" en in Rilke’s werk  Die Aufzeichnungen des Malte Lauridts Brigge.
Zie ook: Pierre. Mandeville.

Salomé

Salomé komt voor in het Marcus-evangelie in het Nieuwe Testament bij de kruisiging van Jezus, waar zij aanwezig is en na zijn dood wanneer ze samen met Maria Magdalena en Maria olie koopt om het lichaam van Jezus te balsemen.
Ook in het – niet erkende – Thomasevangelie komt Salomé voor. Daarin zegt ze tegen Jezus: "Mens, wie ben jij? Je hebt je neergezet op mijn rustbed en je eet van mijn tafel, alsof je namens iemand komt."
Ze was getrouwd met de visser Zebedee en de moeder van de twee apostelen Johannes en Jacobus.
Jezus koos Jacobus en Johannes tot zijn eerste apostelen. Johannes was volgens het evangelie "de leerling van wie Jezus hield". Tijdens het laatste avondmaal rustte Johannes met zijn hoofd tegen de borst van Jezus.
In het Evangelie van Marcus (hoofdstuk 3, vers 17) noemt Jezus Johannes en Jacobus de "zonen van de donder". Donder en licht worden veelal geassocieerd met goddelijkheid. Misschien bedoelde hij te zeggen dat Johannes en Jacobus net als hijzelf een goddelijke connectie hadden, en dus zijn zonen waren.
In Mattheus (hoofdstuk 20, vers 20) vraagt Salomé, hun moeder, of haar zonen links en rechts van Jezus mogen zetelen in zijn koninkrijk. Jezus antwoordt dat dit niet aan hem is om te bepalen, maar aan zijn vader. Het is een vreemd verzoek van Salomé, dat bijna alleen te verantwoorden is wanneer het werkelijk zijn zonen waren.
Toen Jezus aan het kruis hing zei hij tot Maria, zijn moeder: "Vrouw, hier is je zoon" en bedoelde daar Johannes mee. Maria ging daarna bij Johannes wonen.
Als Jezus, zoals gebruikelijk was, trouwde rond zijn dertiende, dan is het heel goed mogelijk dat Jacobus en Johannes zijn zonen waren. Johannes was 87 toen hij stierf in Efese (in 101), wat inhoudt dat hij ongeveer 15 was ten tijde van de kruisiging. Jacobus was iets ouder, vermoedelijk 16 of 17.
Zebedee’s naam is afkomstig van het Hebreeuwse woord Zebed, wat betekent "een gift aan iemand anders gegeven". Het zou dus kunnen dat Jezus, zijn zonen aan Zebedee toevertrouwde, eenmaal hij openbaar ging preken.
Bron: Keys to the Kingdom. Jesus & the mystic Kabbalah. Door auteur Migene González-Wippler.

Salomon

Salomon is de zoon en troonopvolger van David. Wanneer Salomon op jonge leeftijd, nog maar net koning is geworden, mag hij van God een wens doen. Salomon vraagt wijsheid en het vermogen om goed en kwaad van elkaar te onderscheiden.
Koning Salomon staat bekend als de wijste koning aller tijden die beschikte over krachten die de geesten van de onzichtbare wereld beheerste. Een wijs oordeel wordt ook in onze tijd nog steeds een Salomonsoordeel genoemd. Hij regeerde van ongeveer 970 tot 930 voor Christus. Zijn bekendste daad is de bouw van de Tempel van Jeruzalem als onderkomen voor de Ark des Verbonds. Hij bestuurde op een voortreffelijke en goed georganiseerde manier zijn land. Tevens staat hij bekend als de geniale auteur van heel wat werken, waarvan het Hooglied één van de bekendste is.
Omwille van zijn liefde en huwelijken met vele heidense vrouwen (volgens de bijbel 300 echtgenotes en 700 bijvrouwen) kwam hij in de verleiding tot afgoderij, om de godsdienst van zijn vrouwen te eren. De profeten voorspelden dat zijn nageslacht daarom zware tijden zou kennen en de eenheidsstaat uit elkaar zou vallen. Bijna onmiddellijk na zijn dood brak dan ook een burgeroorlog uit die tot twee nieuwe koninkrijken leidde; Juda en Israël. Door dat het rijk verzwakt was, werden beide rijken belegerd door vreemde volkeren en 400 jaar later hadden de Joden geen eigen staat meer. Dit zou duren tot de vorming van het huidige Israël.
Newton had een grote fascinatie voor koning Salomon en noemde hem de "grootste filosoof van de wereld". Met name in zijn tempel had Newton grote interesse omdat hij ervan overtuigd was dat Salomon deze gebouwd had op persoonlijke aanwijzingen van God als een model voor het universum en als overzicht van de menselijke geschiedenis. Jarenlang heeft hij gewerkt om de omschrijvingen uit het Bijbelboek Ezechiël te vertalen naar een grondplan dat hij gedetailleerd optekende en waarvan hij overtuigd was dat het de toekomst van de wereld voorspelde. Hij combineerde het grondplan met de uitspraken van de Bijbelse profeten en dit was het uitgangspunt voor zijn boek de Chronologie. De tempel van Salomon inspireerde Newton ook bij de ontwikkeling van zijn zwaartekrachttheorie. Hij zag het hart van de oude tempel als een eeuwigdurend vuur waarrond de gelovigen zich verzamelden. Dit was precies hoe ook de hemellichamen georganiseerd zijn, schreef hij. Salomon en zijn tempel zijn  de belangrijkste inspiratiebronnen van de rituelen van de vrijmetselaars.
Zie ook: Tempel van Salomon. Vrijmetselarij. Chronologie.

Scott, James (1649-1685)

James Scott (vooral bekend onder de naam de Hertog van Monmouth)  was de oudste buitenechtelijke zoon van Koning Charles en zijn minnares Lucy Walter.
Er waren geruchten dat Charles met Lucy gehuwd zou zijn in Luik, wat Scott tot officiële troonopvolger zou maken. Charles heeft deze geruchten altijd ten stelligste ontkend en liet dit zelfs herhaaldelijk in de Gazette publiceren. Charles erkende Scott wel als zijn zoon maar niet als zijn erfgenaam.
Op 16 jarige leeftijd diende Scott de Engelse vloot in de Tweede Engels-Nederlandse oorlog onder het gezag van zijn oom (de latere koning Jacobus die hem zou laten onthoofden).
Bij terugkomst kreeg hij de erebaan als kanselier van de universiteit van Cambridge aangeboden. Maar zijn interesse lag veel meer in het oorlogvoeren. Hij bouwde een grote reputatie op als één van de beste militairen van Engeland. Na een succesvolle strijd in Saint Denis tegen de Fransen wilden steeds meer mensen hem als troonsopvolger, in plaats van de katholieke Jacobus.
Onder zijn aanhangers waren onder meer hertog Shaftesbury en zijn lijfarts John Locke. Charles verzette zich hier hevig tegen en dit verleidde Scott, samen met zijn aanhangers, een moordaanslag te plegen op zijn vader. De beruchte Rye House Plot, die weliswaar mislukte. Scott moest naar Nederland vluchten. Het portret van Scott in de universiteit van Cambridge werd op bevel van zijn vader verwijderd.
Toen na de dood van zijn vader Jacobus de nieuwe katholieke koning werd, voerde Scott de Monmouth Rebellion aan. Hij vertrok met een kleine groep aanhangers vanuit Nederland en verzamelde onderweg boerenjongens om Jacobus van de troon te stoten. Hij riep zichzelf tot koning uit in Taunton.
Maar hij verloor de Slag bij Sedgemoor en werd een tijdje later gearresteerd. Ondanks dat Scott bereid was zichzelf tot katholiek te bekeren en schriftelijk verklaarde dat zijn vader niét getrouwd was geweest met Lucy Walter, had Jacobus geen medelijden. Hij liet hem onthoofden. Hiervoor waren acht bijlslagen nodig. Na de onthoofding ontdekte men dat er geen staatsportret bestond van Scott. Men groef zijn lijk op, zette het hoofd weer op de romp en zo werd alsnog een portret gemaakt.
Er bestaat ook een theorie die zegt dat eigenlijk iemand anders onthoofd werd en Scott werd overgebracht naar Frankrijk waar hij in de gevangenis van Lodewijk de Veertiende de Man in het IJzeren Masker zou geweest zijn.
Zie ook: Sedgemoor. Charles. Locke. Jeffreys. Walters, Lucy.

Sedgemoor veldslag

De slag van Sedgemoor (in Somerset) vond plaats op 6 juli 1685. Het was de beslissende veldslag van de rebellen van James Scott tegen het leger van koning Jacobus. Scott beschikte over een niet getraind en slecht bewapend leger van boerenjongens.
Hij plande om 10 uur ’s avonds een nachtelijke aanval op het leger van de koning. Door een schot dat per ongeluk afging verrieden ze zichzelf en werden door het leger in de pan gehakt. Scott zelf wist te ontsnappen en had bijna de zee bereikt om naar Nederland te vluchten toen hij gepakt werd. Vijfhonderd rebellen werden opgesloten in een kerk terwijl de anderen werden opgejaagd en neergeschoten terwijl ze probeerden te vluchten. Een heleboel rebellen werden langs de weg opgehangen.
Rechter Jeffreys werd ter plekke gestuurd om een oordeel te vellen; 1300 mensen werden schuldig gevonden, waarvan er 200 werden gedood en 800 naar West Indie werden gestuurd.
Zie ook Scott en Jeffreys.

Separatie

Het derde proces van alchemie. Bij het separeren worden de resten die overblijven uit de dissolutie gefilterd en gezuiverd. Wat overblijft is de essentie van de stoffen, die zich losmaakt uit het afval. Ook de alchemist ontdekt zijn essentie. Alles uit zijn verleden wat hem niet meer van nut is, laat hij achter zich. Mensen die hem tegenhouden, gewoontes en overtuigingen die hem beperken, eigendom waar hij afstand van neemt. Hij voelt zich herboren in zijn ware levensmissie. Alsof er een frisse wind in zijn hoofd waait, die hem begeestert en levensadem geeft. 

Shekina

Shechina is afgeleid van het Hebreeuwse sjachan dat vertoeven of verblijven betekent. Het is de vrouwelijke verschijningsvorm of ziel van God die onze ‘lagere’ werelden ondersteunt. Ze wordt ook Lagere Moeder, Prinses, Bruid en Koningin genoemd.
God is incompleet zonder Shechina. Door dat hij de Shechina verloor bij de vernietiging van de tempel, kwam het kwaad in de wereld. Vanaf dat moment had God ‘geen verblijfplaats’ meer in de wereld.
Voor kabbalisten is het essentieel om de mannelijke en vrouwelijke kosmische principes samen te brengen, zoals de zon (de man) en de maan (de vrouw) op Sjabbat, zodat God ook op die dag verenigd wordt met zijn bruid. De man heeft zijn Shechina nodig voor zijn verlichting, zoals God Shechina nodig heeft voor zijn wijsheid en creativiteit.
De Shechina wordt gelijkgesteld met de mondelinge Torah. Het is haar kleding. De geschreven Torah wordt vereenzelvigd met Tiferet (of ‘schoonheid’, één van de tien lichtsoorten van de kabbala). Het is de bedoeling dat deze twee een eenheid vormen.
In het Hooglied worden de borsten van de geliefde van de schrijver vergeleken met twee hertenkalfjes. Voor de kabbalisten is dit een beschrijving van de uitgelezen schoonheid van de Shechina. De Shechina heeft vele overeenkomsten met de hindoeïstische Shakti. Eén van de vernieuwingen van de kabbalisten uit Tsfat was dat de geheime wijsheid toegankelijk moest worden voor iedereen. Op deze manier zou iedereen contact kunnen maken met de Shechina en zo kunnen werken aan het herstel van deze wereld.
Zie ook: Ruach. Heilig Huwelijk.

Sint Johannes college

Iets verder in de straat waar Trinity College gelegen is, in Cambridge, ligt het Sint Johannes College. Er deden de geruchten de ronde dat er een spook woonde in het huis tegenover de poort van Sint Johannes College. Op een dag toen er zich weer veel studenten en leraren verzameld hadden voor het huis, in de hoop een glimp van het spook op te vangen, passeerde Newton tijdens een wandeling. Hij viel heftig uit tegen de uitgelaten menigte.
Hij zei: "Jullie, dwazen, zullen jullie dan nooit enige scherpzinnigheid bezitten? Weten jullie dan niet dat dit soort dingen bedrog en oplichting is? Ga naar huis en schaam jullie diep."
Bron: Newton. Door auteur Peter Ackroyd.

Sjimon bar Jochai

Sjimon bar Jochaj is de belangrijkste spreker in het boek Zohar dat grotendeels in dialoogvorm is. Hij was een leerling van de beroemde rabbi Akiva. Hij zou zich dertien jaar lang verborgen hebben gehouden in een grot, met zijn zoon Eleazar, om aan de vervolging van de Romeinse keizer te ontkomen.
Tijdens die periode ontving hij zijn kennis en wijsheid rechtsreeks van God. Toen ze weer in de openbaarheid verschenen, was Sjimon zo ontsteld door wat hij zag als, het gebrek aan spiritualiteit bij het Joodse volk, dat hij terugkeerde naar zijn grot om te mediteren. Daar kreeg hij te horen dat hij de heilige wijsheid alleen aan hen mocht vertellen die er klaar voor waren.
Zijn sterfdag wordt nog steeds jaarlijks gevierd door duizenden Joden op de berg Meron, vlakbij Tsfat, in Noord-Israel.
Zie ook: Zohar. De Kabbalist.

Sleutel, de (The Key)

Newton schreef The Key (De Sleutel) in 1675. Het is een document van 1200 woorden, en het distillaat van vijf jaar alchemistisch onderzoek. Vermoedelijk werd de eerste versie geschreven door Starkey (de leermeester van Boyle) in 1651 en kwam het via Boyle in Newtons bezit.
Feit is dat Newton The Key perfectioneerde met zijn precieze aanwijzingen over te gebruiken gewicht en tijdseenheden. Het was zijn eerste alchemistische meesterwerk, het fundament van zijn Grote Werk.
Zie ook: Starkey, George.

Smaragden Tafel

De Smaragden Tafel is een korte, cryptische tekst die door Hermes Trismegistus geschreven zou zijn op één smaragd. Volgens alchemisten was de tekst een gecodeerde formule, in zeven stappen, voor het maken van de Steen der Wijzen. Isaac Newton vertaalde zelf de tekst van de Smaragden Tafel.  De tekst luidt in het Nederlands:
"In waarheid, zonder misleiding, welomlijnd en zeer werkelijk.
Hetgene wat beneden is komt overeen met hetgene wat boven is, en hetgene wat boven is, komt overeen met wat Beneden is, om de wonderen van het Ene Ding te verwezenlijken. En zoals alle dingen uit dit Ene ding komen door de meditatie van één geest, zo komen alle gecreëerde dingen voort uit dit ene ding door transformatie.
Zijn vader is de zon, zijn moeder is de maan. De wind draagt hem in zijn buik, de aarde is zijn kindermeisje. Het is de oorsprong van alles, de consecratie van het Universum. Zijn inherente kracht wordt geperfectioneerd, wanneer het wordt omgezet in aarde.
Scheidt de aarde van het vuur, het subtiele van het massieve, bedachtzaam en met grote vindingrijkheid. Het stijgt van de Aarde naar de Hemel, en daalt weer naar de Aarde, terwijl het de krachten van zowel het Boven als het Beneden in zichzelf fuseert.
Dus zul je glorie van het gehele universum verkrijgen. Alle obscuriteit zal duidelijk zijn voor jou. Dit is de grootste kracht van alle krachten, omdat het elk subtiel ding overwint en elk massief ding doordringt.
Op deze manier is het Universum gecreëerd. Hiervan komen vele wonderbaarlijke toepassingen, want dit is het patroon.
Daarom word ik Driemaal Grootste Hermes genoemd, want ik heb alle drie de onderdelen van de wijsheid van het Gehele Universum. Hierin heb ik de Verrichting van de Zon in zijn geheel uitgelegd."
Zie ook: Hermes Trismegistus. Lapis Philosophicus.

Smith, Barnabas

Barnabas Smith was 63 jaar toen hij Newtons moeder, toen 30,  ten huwelijk vroeg. Zijn vrouw was zes maanden eerder gestorven. Hij liet zijn huwelijksaanzoek afgeven door een bediende. Hannah, Newton’s moeder, antwoordde niet meteen. Ze ging eerst in overleg met haar broer William.
Het huwelijk werd een zakelijke transactie. De belangrijkste afspraken waren dat Hannah zou verhuizen naar North Witham, en de driejarige Isaac niet mee zou nemen. In ruil daarvoor gaf Barnabas een stuk land ter waarde van 50 pond aan Isaac en zou hij de boerderij in Woolsthorpe laten opknappen. 
Ze trouwden op 27 januari 1646. Hij was toen al 35 jaar lang de predikant van North Witham, een klein dorpje vlakbij Woolsthorpe. Hij was de zoon van een rijke landeigenaar. Uit de getuigenis van een bisschop die hem bezocht, weten we dat hij een man van goed gedrag was, maar volslagen ongastvrij. Met zijn 500 pond per jaar had hij een bovengemiddeld inkomen. Hij verzamelde 250 boeken maar las ze niet. Ooit begon hij een aantekenboekje met zijn gedachten over wat hij gelezen had, maar daarin werden slechts enkele pagina’s gevuld. Dit aantekenboekje, en zijn bibliotheek werden geërfd door Isaac Newton.
In het aantekenboekje, dat Newton "het verspilde boekje" noemde, maakte Newton zijn eerste aantekeningen over de zwaartekracht.  Maar in het boekje staan ook de zonden die hij zichzelf kwalijk nam; zoals zijn verlangen om het huis van zijn stiefvader plat te branden en de hoop dat hij en zijn moeder er niet levend zouden uit geraken.
Hannah en Barnabas bleven acht jaar getrouwd en kregen samen drie kinderen: Mary in 1647,  Benjamin in 1651 en Hannah in 1652 (de latere moeder van Kit). Newtons moeder  kwam zeer weinig en ongeregeld langs in Woolsthorpe om haar zoon te bezoeken. Soms bleef ze slechts een uurtje, nooit langer dan een middagje.
Zie ook: Hannah. Kit.

Sophie Pilkington

Sophie Pilkington is een "samengesteld personage" geïnspireerd op de volgende personen.

1. Elizabeth Pilkington. Dit is een vrouw die verhoord werd door Isaac Newton, en waarvan het verslag bewaard is gebleven. Tijdens het verhoor beval Newton dat ze "haar billen op moest tillen". De vrouw werd onderzocht, ook onder haar rokken, waar men "in" haar, verborgen in een servet enkele valse penny’s vond. In een ander verslag kunnen we lezen hoe ook kinderen gefouilleerd werden tijden de verhoren. Het verslag vertelt hoe bij een meisje, ook in een servetje gewikkeld, 4 vervalste penny’s werden aangetroffen.
2. De dienstmeisjes van Anne Finch. Nadat Anne Finch zich tot de Quakers had bekeerd, wilde ze alleen nog maar Quaker dienstmeisjes. Robert Hooke werd door de echtgenoot van Anne Finch aangezocht om een nieuw paleis te ontwerpen na haar dood, en kwam zo in contact met de dienstmeisjes.
3. De vriendinnen van Robert Hooke. Hooke hield uitgebreide dagboeken bij van zijn leven en natuurlijk ook van zijn liefdesleven. Hij had "relaties" met prostituees, die hij af en toe ook als schildermodel inhuurde (in zijn jeugd had hij nog gestudeerd bij de Nederlandse schilder Peter Lely), maar ook met zijn dienstmeisjes, en zelfs jarenlang met zijn nichtje, dat bij hem was komen wonen.

Bron: o.m. The Last Sorcerer, van auteur Lawrence Principe.
Zie ook: Hooke, Robert, Munt, Finch.

Spaanse Successieoorlog (1701-1714)

De Spaanse successieoorlog ontstond na de dood van Karel II van Spanje. Hij liet zijn bezittingen na aan Filips van Anjou, de kleinzoon van de Franse koning Lodewijk de Veertiende. Men was bang dat Frankrijk daardoor te machtig ging worden en er kwam een alliantie, tussen Engeland, de Nederlanden en de Habsburgse monarchie om zich hier tegen te verzetten.
Het vuur werd aangewakkerd toen koning Lodewijk de zoon van koning Jacobus erkende als Engelse troonopvolger. Met deze erkenning beledigde hij Koningin Anne en het Engelse volk. Al snel werd het een groot Europees conflict dat ook in de Noord Amerikaanse koloniën werd uitgevochten. De gevechten noemde men daar Queen Anne’s War (de oorlog van Koningin Anne), waarbij de Engelsen een aantal gebieden van de Fransen innamen. Het was een oorlog die 13 jaar duurde. Uiteindelijk bleef Filips de koning van Spanje maar werd geschrapt als Franse troonsopvolger wat het hoofddoel was van de anti-Franse coalitie.
Zie ook: Koningin Anne.

Starkey, George

Rond 1650 geraakte Robert Boyle betrokken bij de Hartlib Circle, een groep van natuurfilosofen, schrijvers, leraren en ondernemers die zich verzameld hadden rond Samuel Hartlib. Eén van deze leden was de Amerikaan George Starkey die geboren was in Bermuda uit Engelse ouders. Hij genoot meteen aanzien door zijn chemische kennis en het bezit van enkele bijzondere alchemistische werken van zijn meester Eirenaeus Philalethes die de Steen der Wijzen zou gemaakt hebben. Andere verdiensten van zijn meester waren dat hij een uitgestorven perziken boom opnieuw levend had gemaakt en bij een oude vrouw nieuwe tanden had laten groeien. Later bleek Starkey deze meester verzonnen te hebben.
Boyle en Starkey werden goed bevriend met elkaar en gingen samen experimenteren. Zo probeerden ze bijvoorbeeld samen de Alkahest (het ultieme oplosmiddel) te maken. Maar hun belangrijkste doel was om filosofisch kwikzilver te kunnen maken. Starkey bezorgde aan Boyle het manuscript The Key (Clavis in het Latijn).
Boyle kwam niet verder met The Key en zond het rond in de hoop dat andere alchemisten hem verder zouden kunnen helpen, onder meer naar de Nederlandse alchemist Johann Morian en naar Isaac Newton. Newton verfijnde dit manuscript en sloeg er wel in om filosofisch kwikzilver te maken. Vele van de bewaarde geschriften van Starkey en Boyle, waarin ze hun chemische experimenten beschrijven, blijken te kloppen. Starkey stierf ten gevolge van de pestplaag in 1665.
Zie ook: Star Regulus. Sleutel. Boyle.

Star Regulus

Wanneer de alchemisten antimoon mengden met ijzer kreeg men een sterachtige kristal dat ze de Star Regulus van Antimoon noemde of de Regulus van Mars. Newton bestudeerde de Star Regulus via de geschriften van Basilius Valentinus die daar uitgebreid over schreef in zijn tractaat The Trimphal Chariot of Antimony. Newton schreef hiervan hele gedeeltes over in zijn notitieboeken.
Hij maakte de Star Regulus rond 1670 weten we, omdat hij erover schreef in een brief aan Oldenburg, de secretaris van het Koninklijk Genootschap. De Regulus lijkt op een ster die zowel stralen wegzendt, als ontvangt. Dit was één van de inspiratiebronnen voor Newton om tot de zwaartekracht te komen. Hij zag de stralen als een kracht die naar het centrum reisden. Op de universiteit van Indiana heeft men recent, volgens Newtons aanwijzingen, de Star Regulus gemaakt. De foto’s van het experiment kunt u bekijken op: http://webapp1.dlib.indiana.edu/newton/

Steen der Wijzen

Isaac Newton probeerde zijn leven lang de Steen der Wijzen te maken, een substantie die metalen in goud kon veranderen, en mensen onsterfelijk. De alchemist kon dit werk alleen volbrengen als hij zelf ook transformeerde, en zou, wanneer hij in het einddoel zou slagen, alle kennis van het universum hebben.
Hiervoor was het lijden van een streng en gedisciplineerd leven noodzakelijk. Isaac Newton zei hierover: "Zij die zoeken naar de Steen der Wijzen zijn verplicht aan een streng en religieus leven. Het is een vruchtbare studie vol experimenten".
Het maken van de Steen der Wijzen werd ook wel het "Grote Werk" genoemd. Goud werd gezien als het edelste metaal dat niet roestte, niet dof werd, en niet verging. Omdat met de Steen der Wijzen een niet edel metaal veranderd kon worden in het onverwoestbare goud, geloofde men dat het dus ook de kracht had een sterfelijk mens onsterfelijk te maken.
Soms wordt de Steen der Wijzen ook wel vereenzelvigd met het stenen hoofdkussen van Jacob (uit het Oude Testament), de kubieke steen uit de vrijmetselarij en de rots die Jezus noemde waarop zijn kerk zou gebouwd worden.
In 1. Petrus 2 (6-8) staat: "Daarom staat er in de Schrift: ik leg in Sion een steen, een uitverkoren kostbare hoeksteen. En wie op hem vertrouwt, zal niet worden teleurgesteld. Kostbaar, dat geldt voor u die gelooft. Maar voor de ongelovigen geldt: De steen die de bouwers hebben afgekeurd die is de hoeksteen geworden, maar ook een steen waaraan zij zich stoten, een rots waarover zijn struikelen. Zij stoten zich, omdat zij het woord weigeren te gehoorzamen, en daartoe waren zij ook bestemd."
Kabbalistisch gezien wordt met de steen waaraan men zich stoot of over struikelt "Yesod" bedoeld, oftewel het fundament. Het is de creatieve seksuele energie die getransformeerd wordt door seksuele alchemie. De alchemie was de voorloper van de chemie, en vele processen die door de alchemisten werden ontwikkeld, worden nog steeds in de chemie toegepast.
Zie ook: Lapis philosophicus.

St Pauls Kathedraal

St Paul’s kathedraal staat op de plek waarvan gezegd wordt dat daar Paulus preekte in Londen. Voor de architect Wren was St Pauls de centrale plek waaruit hij Londen herschiep. Het stratenplan was gebaseerd op de kabbalistische levensboom, en St Pauls kwam op "Tipheret" te staan, wat "Schoonheid" betekent. Dit was de belangrijkste plek op de levensboom en stelde astrologisch gezien de zon voor. Zo moest St Pauls het spirituele hart van Londen worden.
De heropbouw van St Pauls Kathedraal, na de grote brand in Londen, was het magnum opus voor Christopher Wren. Gedurende de tijd dat Wren bouwde aan de kathedraal was hij grootmeester van de vrijmetselaarsloge. Hij schonk de mal van de eerste steen aan zijn loge, en deze is nog steeds in het bezit van de Grootloge in Londen.
Het gebouw moest voor het protestantisme worden wat de Sint Pietersbasiliek voor de rooms-katholieken was. Hij wilde Rome niet overtreffen in grootte, maar in symboliek en verwerkte esoterische getallen en astronomische symbolen in het gebouw.
Enkele voorbeelden hiervan zijn: de hoogte van de grond tot de top van het kruis is 365 voet (het aantal dagen), maar de hoogte van de grond tot het vloerniveau van de kathedraal is 355, wat verwijst naar een maanjaar.
De hoogte tot de Gouden Galerij is 280 voet wat een verwijzing is naar de piramide van Giza die ook 280 voet hoog is. Net als Newton was Wren gefascineerd door deze piramide en dankzij de opmetingen ter plaatse van John Greaves kon hij de principes van de piramide vertalen naar St Pauls. Zoals de regel dat de breedte de helft in afmeting moest zijn van de lengte, een verhouding die overal in St Pauls terug is te vinden.
Ook de precieze beschrijvingen van de Tempel van Salomon uit de bijbel werden geïmiteerd in St Pauls kathedraal. St Pauls Kathedraal zou de nieuwe Tempel van Salomon worden, en dus het centrale gebouw van Londen, oftewel het Nieuwe Jeruzalem.
Hij zag de functie van de kathedraal als een soort van machine die menselijke energie moest transformeren. De mens moest er kunnen opstijgen naar God. In de traditie van de oude tempels moest zijn kathedraal een microkosmos worden van de macrokosmos.
Bron: The New Jerusalem. Rebuilding London; the great fire, Christoper Wren and the Royal Society. Door auteur Adrian Gilbert.
Zie ook: Kabbalistische Levensboom. Wren.

Stuarts

Een koningengeslacht, oorspronkelijk afkomstig uit Schotland.
De stamvader van de Stuarts was Walter de Steward, gestorven in 1177. Het geslacht werd koninklijk toen de 6de Steward van Schotland huwde met de dochter van Robert the Bruce, de koning van Schotland. Tot de 17de eeuw bleven de Stuarts de koningen van Schotland.
In 1603 kwam daar Engeland bij omdat Elizabeth I kinderloos stierf en Jacobus (de vader van Charles en Jacobus) koning werd. In 1707 werd de vereniging tussen Schotland en Engeland officieel dankzij koningin Anne. Aan hun dynastie kwam een einde in 1714 toen men Jacobus Francis niet als troonopvolger wilde (omdat hij katholiek was) en de keurvorst van Hannover als opvolger aanwees. 
De familie van Lady Di is al eeuwenlang verwant met de Stuarts. Lady Di was via maar liefst vier lijnen verbonden met koning Charles II, een van de laatste Stuart koningen. Charles II stond niet bepaald bekend om zijn huwelijkstrouw. Het bloed van vier van zijn minnaressen raakte vermengd met de familie Spencer. Onder meer met dat van een minnares die Charles geschonken werd door zijn zus. Ze zei: "Je mag het mooiste juweel uitkiezen dat ik bij me heb," en hij koos voor haar hofdame Louise. Deze mooie Française, La belle Louise, ontpopte zich overigens als een spionne van koning Lodewijk de Veertiende, en in zijn opdracht vergiftigde ze Charles II met chocoladecake.
Charles II was ervan overtuigd dat hij van Goddelijke afkomst was en deed er alles aan dit ook door het parlement erkend te krijgen. Zijn goddelijke claim was minder absurd dan men op het eerste zicht zou denken.
Hij was in het bezit van een officieel opgestelde stamboom die "bewees" dat langs zijn moeders kant er een ononderbroken lijn liep naar… Jezus. Volgens de Britse overlevering zou Maria Magdalena zich na Jezus dood gevestigd hebben in Marseille, met één van haar twee zonen. De andere zoon zou met zijn oom Joseph van Arimathea naar Engeland getrokken zijn. Zijn achterkleinzoon huwde met de dochter van Koning Lucius, een voorvader van de Stuarts. 
Als het dus waar is dat Jezus kinderen had, en deze kinderen trouwden met de voorouders van de Stuarts, dan betekent het dat Lady Di goddelijk bloed in haar aderen had stromen. De zoon van Lady Di, prins William, de troonsopvolger in Engeland, wordt dan weer de eerste koning van Engeland sinds 1714 met Goddelijk bloed…

Swift, Jonathan (1667-1745)

Jonathan Swift was een Ierse schrijver, pamflettist en politicus. In zijn jeugd leerde hij "Stella" (een pseudoniem) kennen, voor wie hij levenslang affectie voelde en aan wie hij zijn dagboeken opdroeg ("Journal to Stella").  Sommigen beweren dat hij ook in het geheim getrouwd was met Stella. Een andere aanbidster van hem, Esther, kreeg een zenuwinzinking omdat hij haar op afstand hield.
Rond 1701 woonde hij deels in Londen, deels in Dublin en Laracor. In Londen werd hij bevriend met Whigs en begon hij voor het eerst te publiceren. Hij leerde er Kit kennen, de nicht van Newton, voor wie hij een diepe vriendschap ontwikkelde. Hij schreef over haar in zijn dagboeken aan Stella: "Ik hou van alle mensen die ik hier ken, het meest van haar, maar ik zie haar het minst."
Via Swift weten we dat Kit al op jonge leeftijd een bekende society was geworden, gezien de vele diners en bezoeken die hij van haar beschrijft aan allerlei adellijke dames. Ook noteert hij in zijn dagboeken de roddels die ze samen bespraken, zoals over een overleden dame die geen maagden kon vinden om haar lijkbaar te dragen, en de politieke discussies die ze hadden. En later schrijft hij in bedekte termen over de schandalen waar Kit in betrokken geraakte, zoals haar affaire met Montagu.
Swift werd politiek teleurgesteld in de Whigs en stapte over naar de Thories. Hij werd een harde pamflettist van de Thories met scherpe, satirische teksten over de Whigs. Toen de Thories steeds meer macht kregen en probeerden om op alle sleutelposities in het land Thorie aanhangers te benoemen, werd Jonathan Swift in 1713 naar Kit gestuurd, om te proberen Newton te overhalen af te treden als muntmeester. In ruil voor zijn aftreden boden ze hem een pensioen aan van 2000 pond per jaar. Newton weigerde. Na de val van Thories in 1714 (na de dood van Koningin Anne) keerde hij terug naar Ierland. Hij had toen nog nauwelijks contact met Kit.
Swifts bekendste werk werd Gullivers Reizen dat vaak als kinderboek wordt gezien maar in wezen een scherpe satire was op zijn tijdsgenoten. Eén van de hoofdstukken is een spottende beschrijving van Newton en zijn Koninklijke Genootschap. Ook schreef hij een satirisch werk over de vrijmetselarij.
Zie ook: Gullivers Reizen. Kit. Koningin Anne.

Synode van Dordrecht (1618-1619)

Het doel van de Synode van Dordrecht was een uitspraak te doen over het geschil tussen de remonstranten en de contra-remonstranten. De remonstranten waren de beklaagde partij en werden uitgesloten met wat bekend werd als de "Dordtse Leerregels". Een ander besluit op de Synode was om de Bijbel in het Nederlands te vertalen. Deze Statenvertaling werd in 1637 gepubliceerd.
Zie ook: Remonstrantse Broederschap, le Clerc.